yungimungi

Lorelei
          	My ship has passed you by
          	And though you promised me to show the way
          	You led me astray
          	You were my Lorelei
          	What kind of fool was I
          	Because I believed in every word you said
          	And now I wonder why
          	Lorelei

yungimungi

Gözlerim yorgun
          Dudaklarım, dudaklarım hissiz
          Dokunulmadan geçen yıllar bana çok ağır
          Sarılmadan geçip giden uğurlamaların, kavuşmaları hep beklentisiz
          Söyleyemediklerini söylesen de şimdi
          Sesine aşina yanım, onca sessizlikten sonra artık sağır!
          İsteyerek değil
          
          Çok çalıştım
          Paylaştığımız hayatımızda bıraktığın onca üstü kapalı git izine
          Beni yerle bir eden kendince açık olan her tepkine
          Ve bende bana tanımadığım bir adamı göstermene rağmen,
          Gitmek için, bitmek için, sana huzur vermek için çok çalıştım.
          
          Daha önce de gitmiştim
          Kendi isteğimle
          Anladım ki daha önce sevmemiştim!
          
          Çok çalıştım inan
          Değişen yanımın aslında hep aynı olduğunu göstermeye
          Her defasında daha da tozlanan canımı kırmadan korumaya
          Ve alışmaya kendime
          Bu göz gözü görmez dumanlı halime
          Çok alışmaya çalıştım hem de çok.
          
          Tanıştım seninle doğan yanımla da, ölen yanımla da
          Birini yaşattım! Yaşatıyorum da hala
          Ama diğerinin ölmesine engel olamıyorum.
          
          Yorulmak, dinlenmekten geçmiyor
          An be an çöküyor, insanın içindeki güç
          Işığı sönüyor
          Beyaza dönüyor rengi git gide
          Hissizleşiyor.
          
          Ne yormak istedim Seni,
          Ne de yormak kendimi
          Çok çalıştım
          Gitmeye de kalmaya da
          İkisi de aynı acı, ikisi de rezil
          Daha önce de gitmiştim
          Ama böyle kalarak değil
          Böyle kalarak değil