yzr_kedi

Ahuzari uzun suredir bekliyorum((

Merhaba yazar kedi, nasılsın? Umarım iyisindir. Çoook eski bir kullanıcı olarak dönüp dolaşıp acaba kitap eklemiş mi diye watpadi indirip olmadığını görünce geri siliyorum. Hatta şifresini unuttuğum bir sürü hesabım da vardı sırf senin için yeni hesap açtım kaç kere. Kitap mı çıkardın, varsa eğer almak isterim uzun süredir hiç burada online olmadım ama duvar konuşmalarında anladığım kadarıyla kitap olan ya da olacak şeyler vardı, çıktı mı? Yarım kalan hikayeler ne durumda geri gelecekler mi? 

Zamanın en kötü olduğu zaman gelecekte gizliydi, en iyi olduğu zamanda geçmişin saygın anılarında kalmıştı. Nefes aldığımız zaman ise evrenin bin bir maskesine bulanmış tüm gerçeklerin bir örtü bir makyaj ile gizlendiği zamandı. En iyi dostum dediğiniz insan içten içe düşmeniz için an kolluyor. Babam dediğiniz adam rüyalarında sizi arzuluyor. Annem dediğiniz kadında evden ayrılıp gitmenizi evden bir boğaz eksilmesini diliyor. 
          Tabi ki bu bir genelleme değil, beş parmağın beşi de bir değil. Ama gerçeklerin üstünde o kadar çok örtü var ki. Kimsenin gözleri gerçekleri görmüyor gördükleri gerçekleri de kabul etmiyor. Bir yanlışı bir hatayı bir olağandışı olayı görmüşçesine kaçıyor ve sahte maskelerden kendisine medet umup varlıklarına bir annenin evladına sarılmasından daha candan bir şekilde sarılıyor. 
          İşte yaşadığımız zaman böyle bir zaman, gerçekler örtü altında kaldıkça herkes mutlu herkes yüzlerine binlerce maske takmakta ve onların ağırlıklarıyla vicdanlarını hafifletmektelerdi. 
          Böyle bir zamanda yüzüne maske takmayı reddeden insanlarda vardı. Gerçeklerde kaçmayan korkmayan gerçekleri kabul eden yalnızlığı kendilerine yar edinmiş insanlar… Onlar bu yapay zamanda en saf kalmış ruhlardı. Vicdanlarına leke değmemiş değerleri değişmemiş ruhlarını altına paraya pula veya ayakkabı yalamaya satmamış insanlardı.
          Lakin bu insanlarında ödedikleri bir bedel vardı. Gerçi her şeyin bir bedeli vardı. Lakin o insanların bedeli diğer insanların ödedikleri bedellerden daha ağırdı. 
          Yalnızlık kapılarına zincirsiz bir köleydi. Dostları yoktu. Arkadaşları ise onlara hep mesafeliydi. Aileleri ise onların bir nebze farklı olduğunu düşündüğünden onlardan uzak dururlar. Kendilerine aydan aya para göndermelerini talep eder. Birde ayda yılda bir iki kez görünmelerine katlanırlardı.

Yalanlar insanlara umut satar lakin gerçekler onlara her şeyi bir şekilde saf bir şekilde gösterir.

Belki yeni bölüm gelir diye bekliyorum ama umudu kestim

Dönüp dolaşıp bu hikâyeye dönüyorum bi umut yazar belki birşey yazmış diye

Ay oldu, yıl oldu... Hatta yıllar oldu. Vaat edilen tanrıça, sultan... 

Bir yaz gecesi, bir kıyametin habercisiydi. 
          Her şey hiçlikten geliyor, hiçlik her şeye sahip oluyordu. 
          Zaman acımasızca insanların sermayesini tüketirken, ömür damla damla sonsuzluğa akıyor ve gelecek gizli bir perdenin altından insanlara bakıyordu.
          Lakin insanlar bu gizemi ve sırrı umursamadan günlük hayatlarına devam ediyordu. Lakin o gece için kader ortalıkta salınmaya çıkmıştı. Onu gören gelecek mutlu bir şekilde gülümserken zaman ona saygıyla eğilip yol vermişti. Çünkü şimdi sıra, kaderindi. Onun ince ve narin elleri değecekti dünyaya ve o ince uzun eller şekillendirecekti zamanı. Fısıldadı kader planını zamanın yorgun zihnine. Acı geldi zamanın yanına hemen ve görevini dinledi. Acı… önce zamanın kalbini acıttı, sonra insanların. Lakin emir büyük yerdendi. 
          Zamana kader dokunmuştu. Bu bozulamazdı. Acıyı sarmaladı zaman ve kaderin sözlerini emir bildi. Gelecek çıktı ortaya, saklandığı perdeleri geride bırakarak zamanı sarıp sarmaladı ilerisini gösterdi ona. Ve kaderin acısının neler getirip neler yaşatacağını gösterdi. Yavaşça bir öpücük kondurdu zamanın pürüzsüz yanağına ve fısıldadı usulca.
          “Korkma! Ona hiçbir şey olmayacak. O ismini yaşayacak.”
          Gülümsedi zaman, geleceğin huzur dolu sesi ona sonsuz bir güç verirken kararını vermişti. 
          “O ismini yaşayacak lakin bende onu koruyacağım.”
          Bin bir sürprize gebe olan zaman dokundu o yaz gecesine. Önce acı bir damla mürekkep gibi suya dağılıp karartsa da bir kırmızı üfledi zaman, acının ardından. Simsiyah bir suya zuhur eden kırmızı dengeleri şaşırtsa da kader ölümü zaman aşkı düşünüyordu. Sonuçta her ikisinin de rengi kırmızıydı.
          Onlar;
          Sultan’ın iki rengiydi.
          
          
          "Özleyenler ses verebilir mi?" :D

Ahuzarı yazın lütfen. Çok güzeldi ama yıl oldu bölüm gelemedi. Halbuki haftada 1gelecekti

Abi Sultanın iki rengi isimli hikayeni tekrar burda yayınlayacak mısın? Yıllar önce okumama rağmen olan şeyler hala aklımda ve çok güzel bir kitaptı...