≠

Hayat, ruhun ziyasıdır. Şuur, hayatın nurudur.

Seni sevdim, seni birdenbire değil usul usul sevdim 
          "Uyandım bir sabah" gibi değil, öyle değil
          Nasıl yürür özsu dal uçlarına 
          Ve günışığı sislerden düşsel ovalara 
          
          Gülten Akın.

Buraya ne yazsam hissettiklerimi ve düşündüklerimi anlatmaya yetmiyor. Ne yapmalıyım, bilmiyorum. Yazabilmek için neye ihtiyacım var, kum? 

Yeni aya merhaba. Huzurlu geçmen temennisiyle... 

Bugün sana büyük bir ders olsun. İletişimi, açıklamayı, anlaşmayı kulağına küpe et. Yanlışların için istiğfar, doğru yol için bolca dua... Seni seviyorum. Büyüyeceksin. Öğreneceğin çok şey olacak. 

"Çok zaman kaybettim. Çok zaman ve biraz da ümit. Yaşamak bu galiba."
          
          Cemil Meriç.

Ben öyle hasret çeken biri değilim, derdim önceden. Yine bu sözü söyleyebilmek isterdim, kum. Lakin artık mümkün değil. Hiç değilse doğru ve hayırlı olanı özleyelim. Beni anlıyorsun değil mi, kum? İçimi sızlatan rüzgârı biliyorsun. Hasretimi ve gidemeyişimi... Bu sokakları tanıyorsun. Aşılması güç duvarlarla çevrili ve loş. Önümü göremiyorum çoklukla. El yordamıyla ilerliyorum. Ezan okunuyor şimdi. Yolumu nasıl bulacağımı biliyorsun değil mi? O hâlde bu yolun kıymetini bilmek için tut elimden. Yoksa rüzgârın şiddetinden viran oluruz. Evimi koru, kum. Ömrümü...

"Aklını başına al, kalbini temizle."

Bunu yapma kendine. Olmaz işte. Lütfen, yorma zihnini. 

Bugün bir defterde topladığım yazıları ince ince kesip attım. Geçmişe, şimdiye ve geleceğe dair biriktirdiğim ne varsa son sözlerimi de yazıp bitirdim. Onun içimi sızlatan anılarını unutmak için kelimelerimi susturmam gerekiyordu. Onun sözlerini nasıl susturabilirim, bilmiyorum. Karşılaşmamayı dilediğim zamanlar oldu. Bu doğru değildi. Çünkü varlığına minnettar olabileceğim anılar da bıraktı. Yine de kendime kızmadan duramıyorum. Bu anıları bırakmasına müsaade etmemeliydim. Bilmeden, istemeden, fark etmeden ve hiç beklemediğim hâlde birdenbire oldu. Sonra uzaklaştım, belki de kaçtığımı sandım. Olmadı. Kaçamadım. İnsan hiçbir şeyden kaçamıyor bu hayatta. Kaçmayı bıraktım bu yüzden. Şimdi gitmek için uğraşıyorum. Başka türlü bu hatıralarla nasıl yaşanır, bilmiyorum. Ya onlar toplanıp gitmeli yahut ardımda bırakabilmeliyim onları. Gidecekleri yok gibi. O hâlde bırakmak en emin çare. Hayra bırakmak, Allah'a...
          
          Hoşça kalsın, iyilik ve hayır eksik olmasın ömründen.