belki kadar kesin ve keşke kadar imkansiz, birbirimizden uzaklaşmamız. kırılsak da tırnak uçlarımıza kadar kırılırız, elbet bunu gerektirir yaşamak. ben zaten sana ilk baktığımda anlamıştım; içime bakmıştın, önce bayılacağımı sanmıştım - dünyayla aramda geçmişim vardı o ara - tutup ellerimi sıkıca saracağına inanmıştım. belki şimdi bir uçurumun kenarından geçiyoruz, sallanıyoruz, belki arada bir çeşit deprem oluyor. kızıyoruz birbirimize, kırılıyoruz, inciniyoruz ama biliyoruz; uzak gibi olsak da biz aslinda yan yanayız.
belki kadar kesin ve keşke kadar imkansız
birbirimizden uzaklaşmamız...