L. ANDREYEVNA: Ah çocukluğum benim! O lekesiz yıllar! Bu odada uyur, buradan bahçeyi izlerdim. Her sabah mutlulukta benimle birlikte uyanırdı sanki...Tıpkı o zamanlar da bu bahçe böyleydi; hiçbir şey değişmemiş. Beyaz, tamamen beyaz! Oh, bahçem benim! Hüzünlü karanlık sonbahardan, soğuk kıştan sonra yine genç ve yine mutlulukla dolusun! Göğün melekleri bırakıp gitmediler seni. Ah göğsümün üzerinden, omuzlarımdan şu ağır taşı bir kaldırabilsem, geçmişi unutabilsem!
GAYEV: Evet, şimdi bu bahçe borcun ödenmesi için satılacak, ne kadar garip...
Anton Çehov - Vişne Bahçesi