bilmem ki nasıl desem, dobrayım bi kere hiç içimde tutamam, pat diye söylerim.Birini seversem ilk bakışta severim, o ilk bakışta sevmediysem ömrü billah sevemem. Hayal kurarım mesala, bazen haddinden fazla belki. Ama hayal gerçekleştirmek içindir dimi. Bu dünya bir umudunu kaybettin mi bir de hayallerini kaybettin mi ölmüş olmaz mısın zaten? Bazen hiç bir sebep yokken gülerim mesela gülmeyi unutmamak için sanki bir saniye boş bıraksam kaçacak gibi hep hatırlatırım kendime.Gülmesini, gülümsemesini bilenlerdenim kanımca. Böyle olmak en doğrusu belki.Başkalarında saygı,ilgi yada sevgi bekliyorsan, önce sırasıyla kendine borçlusun bunları. Kendini sevmeyen birinin sevilmesi mümkün mü? Sen kendini sevdiğin halde dünya sana diken yolladımı, sevin. Yakında gül yollayacak demektir... ;)