Girdiğim karanlık sokaklarda yürüyordum, tek başıma. Ne bi ışık vardı önümü görebileceğim, nede bi ses vardı hayata dönebileceğim. Öylece yürüyordum. Bardaktan boşalırcasına yağan yağmur ruhumu temizlemek istercesine ıslatıyordu bedenimi. Soğuktan titreyen bedenim,
yürümeme engel olurken ben daha fazla yürümek istiyordum. Nereye gidiceğimi bilmeden sadece yürümek. Boş sokakta adım seslerim yankılanırken uzaktan gelen bi sesle olduğum yerde kalakaldım. "MİLENA"
Duyduklarımın gerçekliğini daha idrâk edememişken, yine bi ses yükseldi uzaklardan "MİLENA YARDIM ET" Gözlerimden akan yaşlarla sesin geldiği yöne koşmaya başladım. "ABLA...ABLA KORKMA BURADAYIM BEN." Deli gibi hem bağrıyor hem koşuyordum. Tabi gözlerimden akan yaşlarda cabası.
"MİLENA CANIM ÇOK YANIYOR YARDIM ET." Etrafıma bakıyordum, kimse yoktu. "ABLA NEREDESİN SENİ GÖREMİYORUM ABLA" Sesim o kadar bitik çıkmıştıkı, kendi halime acıdım. "MİLENA YARD-" Nefes nefese
Yeni kitap yazıyorum lütfen destek verirmisin şimdiden teşekkürler
