http://www.wattpad.com/story/21632387-koru
"Koş! Koşabildiğin kadar uzağa, ayın yeryüzüne bıraktığı loş ışık eşliğinde. Ayağına kayalıklar mı batıyor, sert rüzgâr yüzünü yalayıp geçerken rahatsız edici izler mi bırakıyor? Ama yapmak zorundasın, durmazsın ve geri dönemezsin. Elindekileri bırak, ona iyi gelecek şeyler ilaçlar değil. Sensin! Ona koşuyorsun, uçurumun kenarında yarı çıplak bedeni gördüğün anda nefesin kesiliyor, değil mi? Onu görmek ne kadar mutlu etti seni. Ay ışığını onun sırtına da göndermiş, izler belli, yaraların birkaçı kanıyor ama bir şey daha belli. Kaskatı kesilmiş bekliyor, dağın zirvesinde. Kimi mi? Acısını, karanlığını anlayan tek kişiyi, karanlığını oluşturanı değil. Bunu sen de biliyorsun..."
Beğeneceğini umuyorum, desteğini bekliyorum. Şimdiden teşekkürler ve duvarını kirlettim, özür dilerim.
Tüm sevgi ve saygılarımla...
