riri

a

AMK ONE MORE HOUR ODEHAN NERDE

yazdığım mini odehan ficini bitirsem çok güzel olacak

yokluğumda neler oldu bilseniz bir

nedensizce gidişlerin sigara yaktırır

"Sigara içmişsin." diyor, öptüğü parmak uçlarimi kokluyor usulca, kaşları çatık. Gözlerinde bir şeyler kırılıyor, gözlerime bakıyor öylece. Hiçbir şeyi saklamaya yeltenmeden, tüm acımı gözlerime bindirerek bakıyorum yüzüne, irkiliyor. O an belki de yirmi yaş fazla gösteriyorum.
          "Taehyung.." diyor, sesinde kırılmış nice camlar varmış da boğazıma batıyormuş gibi hissediyorum, acıyor acıma bakarak. "çiçekler ölmesin diye soluk almaya kayamayan sen, sigara içmişsin. Ne yaptın kendine?"
          "O gün olduğun kadar dağınıksın." diyor usulca, titreyerek kapatıyorum gözlerimi. Başımı ellerimin arasına alıyor, saçlarımı yolacak raddeye geliyorum. Bağırarak ağlamak geliyor içimden lakin yalnızca başımı kaldırıyorum, nemli gözlerim gözleriyle buluşuyor, boğuluyorum, derin bir ateş kavuruyor içimi öfke adını almış lakin boğuluyorum. Bu hissi, on sene öncesinden çok iyi biliyorum. Delirmenin eşiğindeki son dönemecim bu. Pişmanlığımın eşiğindeki son dönemecim bu, o andan sonra gercekleşen hiçbir eylemi aklı selim bir halde yapmıyorum.

hayır lotta içindeki fangirl dışarı çıkamaz sadece favori yazarın yorumuna cevap verdi sakin ol abartılacak bir şey değil.

of biraz ay carmela için ağlayasım var 

ne ay carmela mı 

ileride tekrar yolları kesişmiştir illaki diye düşünüyorum ama kesişmemesinin ikisi için de en iyisi olduğunu biliyorum. 
          mutlu olsunlar istiyorum ama birbirleri olmadan mutlu olabilsinler istemiyorum. 
          sadece yaşamaya devam edebilmelerini umuyorum ve devam etmek için mutluluk zorunlu değil, en azından öyle geliyor bana.
          bu yüzden fictiondaki karakterleri sonsuz bir mutsuzluğa itiyor zihnim.