Hayatımı uzun yıllar önce boş bir arsaya, sokak hayvanlarının orta yerine atmıştım boş bir valizin içinde. Bir zaman, o valiz eşelenmiş ve hayatım toprağa saçılıp arsayı yeşillendirmişti.
Kara kışın getirdiği zemheri, o arsayı talan etmişti şimdi. Yeşilliklerim kökünden ayrılmış, solarak can vermişti.
Belki de kuruyordum ben de.
Kendime yaptıklarım susuzluğum olacaktı, solarak can verecektim.
Kim bilir bir saksının içinde...
Bir balkon demirinde...
Güneşim ilk ışıklarında dökerken son yaprağımı, tüm kötü hislerden uzakta, nefretten uzakta...
Belki de.
ZEMHERİ/6
'Belkiler Mezarlığı'