𝔃𝓮𝓱𝓻𝓪❤️‍🩹

Özledim. 
          Hem de çok özledim seni. 
          Beni hayata bağlayan bedenini sımsıkı tutup sarılmayı. 
          Bir çiçek koklar gibi kokunu içime çekebilmeyi. 
          Her telinde cennetten parçalar bulduğum saçlarını okşamayı. 
          Bir zamanlarda ki bizi özledim. 
          Seni özledim küçüğüm. 
          Çocuksuluğunu özledim.
          Gülüşündeki denizde kaybolup gitmeyi özledim. 
          Bizi sonsuzluğa bağlayan ipleri ellerimiz yanarcasına sımsıkı tutmak ve biraz olsun sana yaklaşmayı özledim. 
          Eğer bir gun bana dönmeye karar verirsen ben ölene kadar burada olacağım. 
          Ayaklarım parçalanana kadar sana yürüyeceğim.
          
          (Biraz spoi içeriyor fakat olsun, hayat reçetesinden küçük şeyler bıraktım size."

Merhaba! 

Bazen o kadar canın yanıyor ki neye yandığını bile unutacak dereceye geliyorsun

"O kadar iyiyim ki aklım ve düşüncelerimle.
          O kadar fenayım ki ben
          Delice niyetlerimle." 

Doğru değil. Ben bunu gerektirecek bir şey yapmadım sana. Bir sürü gevezelik ettim. Bitmesi gerekirdi bunların artık. Yeni sözler, yeni yaşantılar bulacağımı sanıyordum. Bu acılar, yüreğimi paslandırmış oysa. Sevmek zor geliyor. Alışmamışım, yoruluyorum. Her an sevdiğimi düşünemiyorum. Bazen atıyorum. Boşluklar oluyor. Bunları boş sözlerle doldurmaya çalışıyorum. Oysa ben her an sana bakmak, bir sözünü kaçırmamak, bir kıpırdanışını, yüzünün her an değişen bütün gölgelerini izlemek, her an yeni sözler bulup söylemek istiyorum. Her mevsimde, her gittiğimiz yerde, insanlarla ve insanlarsız, aşkın değişen yansımalarını görmek istiyorum. Bütün bunlar beni yoruyor. Sen orada duruyorsun ve beni seyrediyorsun sadece. Senin için sevmek, su içmek gibi rahat bir eylem. Ben, her an uyanık olmalıyım.
          
          (Tutunamayanlar - 453.s)

————— AY KARASI——————
          
          Kimse kötü doğmaz kızım,
          Hangisi iyidir iyi bir insan olarak ölmek mi?
          Yoksa bir canavar gibi yaşamak mı? Aldanmamak mı hayata yoksa aldanmak mı?
          Herkes canavarı yaftalar kızım ama kimse sormaz nasıl neden nerde canavar olduğunu. Her kötünün bir kötü olma hikayesi vardır kızım. ikinci hayat kızım, birincisine ihanet etmekmiş. EYY AY KARASI , en güçlü ağaç bile birgün kurur hangisi kızım, huzura ait olmak mı? Yoksa ait olmadığın yerde yok etme pahasına durmak mı? İnsan bir defa ölmez kızım, bin defa ölmekmiş doğru olanı yapmak, ne zor şeymiş birdaha görmemek pahasına doğru olanı yapmak. Ay yarımında bir sedyede durmakmış yarım yaşamak. Defalarca hançerlesede yine ona dönmek istemekmiş sırtını, uçsuzca yaşamak mış meydan okurcasına.
          Herşey geçer alışır herşeye insanoğlu ancak bir kere yara aldıysa o kalp bir daha umutsuz atar deler hayallerini ruhu ayrı kenarda bırakmıştır o adam, Kendisini gömmüştür bir kere.kalbi toprakta atar yorgun bir şehir gibi yaşlanmıştır, bulanmıştır karanlığa.
          

-Annen var mi senin?
          
          +Var tabil.
          
          -Ne iş yapar?
          
          +Çamaşıra gidiyor.
          
          -Sen ne olacaksın büyüyünce?
          
          +Ben mi? dedi.
          
          Gözlerini gözüme kaldırdı. İkimiz de birbirimize baktık.
          
          +Ben, dedi, boyacı olacağım.
          
          -Ne boyacısı?
          
          +Kundura boyacısı.
          
          -Neden kundura boyacısı?
          
          +Ya ne olayım?
          
          - Doktor ol, dedim.
          
          +Olmam, dedi.
          
          - Neden?
          
          +Olmam işte.
          
          -Neden ama?
          
          +Doktoru sevmem ki.
          
          -Olur mu ya? Bak, dedim. Doktor sevilmez olur mu?
          
          +Tabii sevmem, dedi. Annem hasta oldu. Evimize geldi. Kumbaramızı kırdık. Bütün yirmi beşlikleri ona verdik. Sonra çeyrekler kaldı. Onlarla da reçeteyi yaptırdık. O da zorlan. 
          
          -Ama annen iyileşti.
          
          +Annem iyileşti ama paramız gitti. İki gün, yemek yemedim ben.
          
          -Peki, dedim, öğretmen ol.
          
          +Ben mektebe gitmiyorum ki.
          
          -Neden?
          
          +Öğretmen beni dövüyor.
          
          -Neden?
          
          +Yaramazlık ediyorum da ondan.
          
          -Sen de yaramazlık yapma.
          
          +Ben yaramazlık ne demek bilmiyorum ki. 
          
          -Öğretmenin yapma dediği şey, dedim.
          
          -Belli olmuyor ki.... Bir gün arkadaşımın biri "Çamaşırcının p.çi" dedi. Ben de döğdüm onu. Öğretmen de beni döğdü. Ondan sonra hep çamaşırcının p.çi diye çağırdılar. Hiç kimseyi döğmedim. Yaramazlıkmış diye. Birkaç gün sonra yanımdaki arkadaşın iki kalemi vardı. Birini aldım. Hırsızsın sen diye döğdüler. Benim kalemim yoktu aldım. Sonra o da yaramazlıkmış, hem de çok fena bir şeymiş. Bir daha kimsenin kalemini almam dedim. Defterini aldım. Bu sefer hem döğdüler, hem mektepten koğdular. 
          
          -Çok fena yapmışsın. 
          
          +Fena yaptım. Ben adam olmak istemiyorum ki.
          
          -Ne olmak istiyorsun ya? 
          
          +Boyacı olacağım dedim ya. 
          
          "Ürkek bir serçe gibi eğme başını, 
          Kaldır başını ve dimdik dur,
          Bu senin değil, ülkemin ayıbı, 
          Hırpalanmış yerlerinden öperim çocuk."

Bölüm hakkın'da biri yardım etsin kafayı yicem

"Adın,üç kez geçti saçma sapan bir filmde,
          yalnız olsan çok ağlardım ama,
          annem bakıyordu, 
          ortabağının dolusu gürültüyü sıkıştırıp beynime, 
          'anne' dedim 'bir çay koy da içelim'."
          
          |•Ali lidar

"İnsana en çok şiir yakışıyor,
          sonra yeryüzüne Yağmur,
          gökyüzüne mavi ve en çok insana Vefa yakışıyor, 
          yüreğe Sevda,
          gözlere haya ve en çok yaşamak yakışıyor insana,
          Sevdaca,duruca."
          
          |•İ