Hiçbir yere ait değilmişim gibi, zaman hızla akıp giderken hiçbir şeyi yaşamamışım gibi...
Olduğum gibi değilim, kendim değilim. Çünkü buna inancım yok, özgüvenim de karakterim gibi düşmüş. Saatler geçtikçe daha çok nefret ediyorum kendimden. Bu ben değilim, olmak istemediğim bir sıfatla başkalarının kuklası olmuşum... Çok geç anlıyorum bunu, meğersem hiçbir yere ait değilmişim. Çekinmem, korkmam bu yüzden. Hep bir kaygı ile yaşamam, yaşamaya çalışmam...
Ne ile geçer bu? Ne durdurur bu hissi, bensizliğimi...