Τι κι αν κάθε φορά που θέλεις να του στείλεις φοβάσαι...;
Φοβάσαι πως θα αποκαλυφθείς
Φοβάσαι πως θα σε απορρίψει
Φοβάσαι πως θα πληγωθείς
Τι κι να όλα όσα θες να του πεις παραμένουν ανείπωτα;
Διστάζω να πατήσω αποστολή...
Διστάζω κι αυτό γιατί δεν ξέρω σε τι θα εξελιχθεί...
Δεν μου αρέσει να επιμένω
Και δεν θα το κάνω ούτε και τώρα
Όμως έχω τόσο ανάγκη να σου μιλήσω...να σε δω...να σε αισθανθώ.
Μου λείπεις! Μου λείπεις πολύ...
Γεμίζω ασταμάτητα γραμμές με αισθήματα,αναμνήσεις,προσδοκίες...
Γεμίζω γραμμές και το κενό μέσα μου παραμένει...
Παραμένει επειδή όταν έρχεται η ώρα να πατήσω αποστολή φοβάμαι τόσο πολύ...
Φοβάμαι και για αυτό σβήνω κάθε λέξη,κάθε γραμμή που γέμισα...
Κι αφήνω τη συνομιλία μας ως έχει...
Δεν θα μάθεις ποτέ,λοιπόν, πόσες φορές τα ανείπωτα γράφτηκαν και σβήστηκαν.
Δεν θα μαθεις ποτέ πόσες φορές σου εξομολογήθηκα όσα νιώθω.
Δεν θα μάθεις ποτέ πόσες φορές σου εκμυστηρεύτηκα τους ενδοιασμούς μου.
Μα,αγάπη μου, κάποια στιγμή θα τα γράψω όλα και θα τα μάθεις...
Μέχρι τότε όμως ελπίζω να μην με έχεις ξεγράψει...
Για τους καλοκαιρινούς έρωτες κι αυτούς που θα κρατήσουν και λίγο παραπάνω...;)
Καλό μήνα και καλό μας καλοκαίρι!