Bóg, który dawno temu przy wielu okazjach+ i wieloma sposobami przemawiał do naszych praojców za pośrednictwem proroków,+ 2 przy końcu tych dni+ przemówił do nas za pośrednictwem Syna,+ którego ustanowił dziedzicem wszystkiego+ i przez którego uczynił+ systemy rzeczy. 3 On jest odbiciem chwały+ Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty,+ on też podtrzymuje wszystko słowem jego mocy,+ a dokonawszy oczyszczenia za nasze grzechy,+ zasiadł po prawicy+ Majestatu w miejscach wyniosłych.+ 4 O tyle zatem stał się lepszy od aniołów,+ o ile odziedziczył imię+ wspanialsze od ich imienia.
5 Na przykład do któregoż z aniołów kiedykolwiek rzekł: „Ty jesteś moim synem; ja dzisiaj zostałem twoim ojcem”?+ I znowu: „Ja stanę się dla niego ojcem, a on stanie się dla mnie synem”?+ 6 Lecz gdy znowu wprowadza swego Pierworodnego+ na zamieszkaną ziemię, mówi: „I niech mu złożą hołd+ wszyscy aniołowie Boży”.+
7 Ponadto w odniesieniu do aniołów mówi: „I aniołów swoich czyni duchami, a swoich sług publicznych płomieniem ognia”.+ 8 Natomiast w odniesieniu do Syna: „Bóg jest twoim tronem na wieki+ wieków, a berło twego królestwa+ jest berłem prostolinijności.+ 9 Umiłowałeś prawość, a znienawidziłeś bezprawie. Dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił+ cię olejkiem radosnego uniesienia bardziej niż twoich towarzyszy”.+ 10 Oraz: „Tyś, Panie, na początku założył fundamenty ziemi i dziełem twoich rąk są niebiosa.+ 11 One zginą, ty zaś będziesz wciąż trwał; i jak szata wierzchnia+ wszystkie się zestarzeją, 12 a ty je zwiniesz jak okrycie,+ jak szatę wierzchnią; i zostaną zmienione, ale ty jesteś ten sam, a twoje lata nigdy nie przeminą”.+
13 W odniesieniu zaś do któregoż z aniołów kiedykolwiek powiedział: „Siądź po mojej prawicy, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek dla twoich stóp”?+ 14 Czyż oni wszyscy nie są duchami+ do publicznej służby,+ posyłanymi w celu usługiwania tym, którzy mają odziedziczyć+ wybawienie?
