Merhaba görür müsün bilmiyorum ama blue’nun benim için çok ayrı bir nedeni var…
İlk okuduğumda 12 yaşımdaydım hiç unutmuyorum o geceyi hatta sabahı saat 4
Civarlarındaydı herkes uyuyordu rastgele denk gelmiştim, okumaya başladım ve tabiki o son
asla duygusal bir çocuk olmadım ya da bir kitap için ağlamadım ama o gün sanki bir şeyleri hissetim ve saatlerce ağladım hatta video bile çekmiştim, sanki ben de buna benzer bir olay yaşamışım gibi ağladım
blue bugün tekrar karşıma çıktı ve tekrar okudum ama ağlamadım çünkü alıştım, bundan 3 ay önce babam intihar etti ve bize sadece bir not bıraktı :)
sanki o zamanlar saf çocuk kalbimle bunu hissetmişim ama şimdi daha iyi anlıyorum…
