Kapısının kilitli olduğu odada geniş yatağın ucuna oturmuş, penceresi bile olmayan duvara odaklanmıştım. Ya geceydi ya da gündüz, onu bile kestiremez oldum. Çok uzun süredir bu odada, bu yatağın ucunda oturuyordum ve yine o adamın sesi, "Nasılsın küçük kanaryam, bir ihtiyacın var mı?" sorusuna karşı sırıttım ama sesimi bile çıkartmadım. Derin ve bıkkın bir nefes bıraktı dışarıya, "On gündür sesini bile duymadım, konuşmaman gereken kişi ben değilim, o şerefsiz." Kimi kast ettiğini anladığımda içim sıkıldı. "Benimle konuş, anlat bütün derdini. Ben seni kurtardım o adamdan, lütfen kanaryam, ne olur benimle konuş, beni yüzüstü bırakma."