Zeynep Demirci / İstanbul

kalabalığın içindeki yalnızım

defterimin yırtık sayfalarında saklanıyorum ben

düşlerimi başkalarına anlatamıyorum

onları yastığının altında saklayan biriyim

çünkü artık birilerine göstermekten korkuyorum.

hayatımdaki en önemli insanları yitirdim ben

düştüğümde kendim kalkmak zorundayım 
hislerim var elbet ama ben daha onları göremedim

belkide hissizleştim...



*tumblr:  winehouseunmikrofonu