Küçüklüğümden beri Balonları çok severim. Kimine göre özgürlük, kimine göre eğlence, kimine görede sıradan bir oyuncak. Bana göre balon tutsaklık demekti. Elimize bağlanıyodu bir kere sakın kaçırma diye. Bidaha almam deniyordu. Korkarak eve getiriyordum balonu. Zaten annemi zar zor ikna etmişim almak için asla elimden kaçıramazdım. Odamın bir köşesine koyuyodum içi helyum dolu olan balonumu. Bütün gece onunla hayal kurarak uyuyordum. Belkide özgürlüğü düşünüyordum özgürlüğün tanımını bilmeden. Bide istemeden zarar veriyordu bu bana. Helyum vardı çünkü balonun içinde ve bütün gece boyunca odama yayılıyordu. Sabah tekrar uçurucam hayaliyle uyanıyordum. Çocuk aklı işte balonun sönüceğini hüç düşünmemiştim. Oturdum agladım... Yenisini alabilirdim belkide ama o an onu düşünebilecek yaşta değildim. Onun için balon benim herzaman tutsağım olmuştur. Belkide özgürlüğe açılmayı bekleyen bir tutsak...