Yüzüme uzandı. Elini tuttum. Ona bakarken aklımdan çok fazla soru geçiyordu. “Bana kızgın mısın?” diye sordum birden. Sesim boğazımdan yıpranmış çıkmıştı. Kızsa hakkıydı. Arkasından iş çevirdiğimi itiraz edemezdim. Çevirmiştim. Bugün olanlar olmasa ve beni abimin yanında görmüş olmasa kendisine söylemezdim.Bir planım vardı ve ona uyacaktım ama beklemediğim şeyler gerçekleşmiş, her şey berbat olmuştu.
“Düşünme bunu,” dedi, ben gözlerinde bana dair kızgınlık belirtisi ararken.
“Ama düşünüyorum,” dedim. “Hakkın olarak kızabilirsin. Soruların yok mu?”
Benim sorularım vardı, onunda olmalıydı.
“Var,” dedi. Yanağıma yapışan dağılan saçlarımı çekti. Ne soracağını beklerken beklediğimi vermedi. “İyi olup olmadığını merak ediyorum. Nasılsın? ”