Bütün acılar bir gün geçer...
Ya da alışırsın.!!!





Unutmayın, ederini de değerini de insanlar kendileri belirler...






Benim gözümde nasıl bir yerin var biliyor musun?
Dünyanın öbür ucunda olsan bile her an sokakta karşılaşabilirmişiz gibi hissederek saatlerce aynanın karşısında hazırlanıyorum.Ben aynaya bakmayı senden sonra sevdim mesela.Kendimi sevmeyi de senden sonra öğrendim.Ama bir gün bir fanus içinde beni bilmediğim bir okyanusa bırakacağını bilseydim,sevmeyi senden öğrenmek istemezdim.
Tecrübesizdim,istersen cahil de sen buna...ister çocukluğuma ver,istersen aptallığıma...Sen beni keşfetmeye çalıştıkça ben kendimi değerli hissettim.
Ama öyle değilmiş...
Aslında bakarsan sana gösterdiğim ve beni her defasında oradan acıttığın zayıf yanlarım için pişman değilim.Yine de bazen diyorum ki,Iyi ki daha fazlasını anlatmamışım sana,iyi ki daha fazla açmamışım içimi...
Yoksa sende bu acımasızlık,bende bgu duygusallık varken toparlayamazdım ben. 
Buna da şükür...
Hâlâ nefes alacak sebeplerim var,
üstelik sana rağmen .