Bugün yine yanımda yoktun baba herkes üstüme gelirken yine eksik kimsesiz kaldım ben sahipsiz hissettim kendimi sahipsiz yani sensiz baba..
Her çocuğun koruyucu bir babası varken etrafındakilerle savaşırken ben sensizlikle savaş verdim baba.. sensizlikle savaşırken sırtımdan vurmayan kalmadı , düştüm bir tekmede düşürenler attı babam.
Ben şimdi hangi çagresizligimle hangi acımla hangi eksikligimle hangi duygularımla savaşıcam babaaa..
15 yaşıma kadar koruyucum vardı yaş geldi 15 e tam babama ihtiyacım varken bir telefonla babasız kaldıgımı ögrendim babammm..O günden sonra bir daha gelen çagrıları açmaya korktum , telefona bakmaya korktum , kötü haber almaktan korktum lakin en büyük korkum sevdigim iki insandı biri sen digeri annem baba ölürse yetim anne ölürse öksüz kalırmış çocuk ama öyle degil babam ben ve annem sen gidince biz kimsesiz kaldık bir başımıza sahipsiz bir eşya gibi sahipsiz birşey gibi işte... anlatamıyorum bu acının tarifini yazarken akan gözyaşlarımı silemiyorum aglamaktan nefret eden ben , senin yoklugunda nefret ederek aglıyorum hangi dertlerimin acısına üzülsem bilmiyorum sensizlikle savaşırken sensizliğin getirdigi bu agır yükün altında eziliyorum inannn napıcagımı bende bilmiyorummm
Beni duyuyor musun baba ..??
Gözyaşlarımı cennetten görüyor musun..??
Kızının çektigi acılara şahit oluyor musun baba ..??
Bana acı çektirenlere kızıyor musun..??
Ah ediyor musun gözyaşlarımın sebebi olanlara..???
Hayattayken beni her halükarda koruyan adam .
Şimdi kızın kendisini korumaya çalışırken görüyor musun..??
