zwe htet yan

ကျွန်တော်ရေးတဲ့ တစ်ဖက်သတ်အချစ် ကဗျာဆန်တဲ့ အပြောဝတ္ထု တွေဟာ ဒီခေတ်ရေစီးကြောင်းထဲမှာ လူကြိုက်များမယ့် ဇာတ်လမ်းတွေ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိပါတယ်။ လူတိုင်း အလွယ်တကူ နှစ်သက်မယ့် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အချစ်ဇာတ်လမ်းတွေ၊ ဒါမှမဟုတ် အရှိန်အဟုန်ပြင်းတဲ့ ဇာတ်ကွက်တွေကို ပရိသတ်က လိုချင်ကြတာကို နားလည်ပါတယ်။
          
          ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ခံစားချက်နဲ့ ကိုက်ညီတဲ့ စာတွေကိုပဲ ရေးချင်ပါတယ်။ အကယ်၍ ရင်ထဲက မလာဘဲ၊ လူကြိုက်များဖို့ သက်သက် ရေးရမယ်ဆိုရင် စာရေးရတာ ပျော်စရာမကောင်းတော့ဘဲ၊ ကိုယ့်ရဲ့ အနုပညာ စိတ်ဝိညာဉ်ကို ဆုံးရှုံးသွားလိမ့်မယ် လို့ ခံစားမိပါတယ်။
          
          စာဖတ်သူ အရေအတွက် နည်းနေတဲ့အတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတာ အမှန်ပါ။ ဒါဟာ စာရေးသူတိုင်း ကြုံရမယ့် အခက်အခဲလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် နှစ်သိမ့်နေရဆဲပါ။
          
          သို့သော်...
          
          ဖတ်နေသူ တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။။  
                                                 လေးစားစွာဖြင့် zwe

ဒီတစ်ပတ်မှာ အပိုင်းသစ်တင်ဖို့ စာရေးနေရင်းနဲ့ စိတ်ထဲမှာ နည်းနည်းလေး ဝမ်းနည်းမိတဲ့ အကြောင်းလေးတစ်ခုကို ပြောပြချင်ပါတယ်။
          
          ဒီဇာတ်လမ်းကို စပြီးရေးကတည်းက စိတ်ကူးတွေ၊ ကြိုးစားအားထုတ်မှုတွေ အများကြီး ထည့်ထားခဲ့တာပါ။ ဒါပေမဲ့ Wattpad မှာ စာဖတ်သူ အရေအတွက်ကို ကြည့်လိုက်တိုင်း နည်းနည်းလေး စိတ်အားငယ်မိပါတယ်။ ကိုယ့်စာတွေကို ဘယ်သူမှ စိတ်ဝင်စားမှာ မဟုတ်ဘူးလားလို့ တွေးမိတာလည်း အမှန်ပါပဲ။
          
          ဒါပေမဲ့ ဒီလို ခံစားချက်တွေကို အားအင်အဖြစ် ပြောင်းလဲပြီး ဆက်ရေးသွားဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပါတယ်။ အခု ဖတ်နေတဲ့သူတစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ကွန်မန့်လေး တစ်ခု၊ Vote လေး တစ်ခု ဟာ ကျွန်တော့်အတွက် ဘယ်လောက် အားရှိလဲဆိုတာ စာဖတ်သူတို့သိစေချင်ပါတယ်။
          
          ဖတ်ပြီးရင် ထင်မြင်ချက်လေး တစ်ခုဖြစ်ဖြစ် ချန်ခဲ့ပေးပါနော်။ သင်တို့ရဲ့ တုံ့ပြန်မှုတွေဟာ ဒီစာ‌ေလး‌ေတွကို ဆက်လက်ရှင်သန်စေမှာပါ။ 
          
          ဆက်လက် ဖတ်ရှုပေးပါဦး!