Okuldaydım...Dersimiz sosyal bilgiler, konumuz 50 yıl sonra neler olacağıydı.Öğretmen bu konuyla ilgili yazı yazmamızı istemişti. İlk ders yazılarımızı yazacak ikinci dersin sounda da yazdıklarımızı okuyacaktık.Acaba 50 yıl sonra neler olabilirdi?
Neredeyse 40 dakikaboyunca bunu düşündüm ama aklıma hiçbir şey gelmedi. Elli yıl sonra kendimi, elimde bason yaşlanmış düşünebiliyordumsadece.Kalemimi bile oynatamadan teneffüs zili çaldı. Biraz hava almanın iyi geleceğini düşündüm.Binadan dışarıya adım atmamla beraber gözlerim karardı.Sonrasını hatırlamıyorum.Gözlerimi açtığımda kendimi hastanede buldum. Bir yatakta yatıyordum. Kalkmaya çalışıtordum.Kalkmaya çalıştım.Ama buna birşey engel oluyordu.O sırada biri konuşmaya başladı:
-Kalkmamalısınız Levent bey. Lütfen yerinizde kalın.
-Sende kimsin?
-Ben yatağınızım.
-Nasıl yataksın,yataklar konuşur mu hiç?
-Zamanımızda bütün hastane yatakları konuşur.
-Nasıl yani?
-2065 yılındayız.
-Neeee?
Kulaklarıma inanamadım. Acaba yanlış mı duymuştum?Bağırmamla birlikte etrafıma pek çok kişi toplandı.Hepsinin kıyafetleri tuhaftı.
-Siz de kimsiniz?
Bir hastanedesin levent. Biz de bu hastanenin doktorlarıyız. Geçirdiğin bir hastalık yüzünden 50 yıldır uyutuluyordun.Ama artık iyileştin. Seni taburcu edebiliriz.
Yataktan fırladım.Şaşkınlığımı üstümden atamamıştım.Etraf çok kalabalıktı. O da ne! Yürüyemediğim halde ilerliyordum.
-Keşke bu teknoloji biz okula giderken de olsaydı,diye düşündüm.Eve gitmek içiin sabırsızlanıyordum. Acaba ailem hala oradamıydı?
