Nasıl gideceğimi düşünürken o tarafa doğru ilerleyen bir kaldırım farkettim.Herşey değişmişti ama yollar aynıydı anlaşılan. Birkaç kaldırım değiştirdikten sonra evime vardım Ev elli yıl önceki gibiydi.Pek bir değişiklik yoktu. Sadeece kapılar değişmişti. Ben gelince kendiliğinden açıldılar. Bir ses,
-Hoş geldiniz Levent bey geçmiş olsun.
dedi.Ben sesin nerden geldini anlamaya çalışırken iki kişi kapıya çıktı. Çok yaşlıydılar. Zor yürüyorlardı. Dikkatli bakınca kim olduklarını anlayabildim. Annem ve babamdı. Hemen koşup boyunlarına sarıldım.
-Canım annem canım babam.
-Canım oğlum iyileştin mi?
-Evet anne noldu bana?
-Bizde bilmiyoruz oğlum. Bir anda hastalandın ve uykuya daldın. Doktorlar birşey yapamadılar.
-Anne mert nerede?
-Mert ayda oğlum...
-Nee? ayda mı? Neyapıyor orada?
-Mert mühendis oldu oğlum.Ayda maden işletiyor. Uzun zamandır orada yaşıyor. Yakında emekli olacak.
-Emekli mi?
-Evet oğlum sen uzun zamandır uyuyorsun.
Olanları bir türlü aklım almıyordu.Aradan 50 yıl geçmiş, annemle babam yaşlanmış; Mert Ay'da madnen işletiyor ama bir ben aynı kalmışım. Bu nasıl olabilir ki?
Odama çıktım. Annem ile babam odamı değiştirmemişlerdi. Nasıl bıraktıysam öyle duruyordu. Yatağıma uzandım. Ne düşüneceğimi bile bilmiyordum. Dışarı çıkmaya karar verdim.
