Mavinin Kaderi

İlk Sessizlik

Ah!Genç Zian,yaşı o kadar toy'du ki daha hiçbir şeyin farkında değildi. Bu ona aşık olan Lusi'nin içini kemiriyordu.Gel gelelim bizim Zian o kadar "deli"kanlıydı ki içi içine sığmıyordu.Savaş,ölüm, yaralanmak,kılıç,oklar hiçbir şeyi umursamıyordu genç Zian.Günlerden bir gün kendini cesaretlendirerek Zian'ın  bağzı

yerlerinde küçük delikler olan barakasına giden Lusi içindekileri haykırmak için o kadar yüreklenmişti ki savaşa korkusuzca bende varım diyen yiğitler gibi hissediyordu.Fazla vakit geçirmeden kapıyı çaldı.Durdu.

İçerden ne kalın, ne ince bir sesle "Kim o" dedi Zian.Lusi sustu.Zian tekrar "KİM O" dedi ve nefesini tuttu.Lusi sesi titreyerek "Benim Lusi" diye cevap verdi.Zian üstüne birşey'ler giydi bir çırpıda ve kapıya yaklaştı.Lusi ve Zian ın arasında sadece bir kapı kadar fark vardı.Lusi bunu hissediyordu.Kalbi o kadar hızlı atıyordu ki Zian sesini duyucak diye endişe ediyordu.Bi ara öylece durdular.Daha sonra Zian "Kimdir bu Lusi" diye seslendi.Derenin karşısındaki küçük mavi evde oturuyorum senle önemli bir konuyu konuşmak için geldim diye cevapladı kapının dışındaki.Kapı açılmıştı bir anda karşında gökyüzü gözlü,bulut saçlı bir kız görünce afalladı.Sanki o delikanlı,her zaman cesur ve  korkusuz olan Zian bi anda küçük masum bi çocuğa dönmüştü. Bi an öylece kaldı.Lusi de ondan farklı değildi saçları simsiyah ve uzundu, sanırım antrenmanlardan olacaktı ki kirli sakallarını kesmeyi unutmuştu onun genç ve yiğit Zian'ı.İkisininde nutku tutulmuştu.Bu sessizliği Zian bozdu.Yavaşça eğilip Lusi'nin dikkatini kendine çekmeyi başardı ve "Ne söyleyeceksiniz" dedi bogazinda sessizlikten kalma bi düğümle o bile kendine ne olduğunu anlamamıştı, bunun adı aşk mıydı?Yoksa...