Bıçak

Bölüm 2

*

*

Yeniden merhaba sevgili okurum!İlk bölümü beğendiğini varsayıyorum.Umarım bu bölümü de beğenirsin!Keyifli okumalar^^

***************************************************

Ash sabah erkenden uyanmış ormana gitmek için hazırlanıyordu.Bu sefer temkinli ve tam takır gitmek istiyordu.Neyi öldüreceğini bilmiyordu.Belki yine can çekişen bir şeyi öldürürdü ancak bu sefer eve,Flupy ve minik kuşun yanına getiremezdi çünkü annesinin verdiği tepki hiç hoş değildi.Annesinin ona bakışını hatırlayabiliyordu,dehşet doluydu.Belki de o kadar abartılacak bir şey değildi ama annesinin bu küçük şeyin büyümesinden korktuğunu biliyordu.Büyüyecek miydi? Şimdilik belli değildi.Ashley'in içinde keşfettiği bu duygu ona büyük bir zevk veriyor,her an o duyguyu yaşamak istiyordu. 9 yaşında olabilirdi ancak benliğini keşfetmeye başlamış ve içindeki şeyi sevmişti.Onu benimsemek istiyor,herkese göstermek istiyordu.Ancak herkesin tepkisi annesininkine benzeyebilirdi,hatta daha kötüsü.Zorbalığa maruz kalmak istemiyordu çünkü üzülürdü.Yada...

Annesinin maket bıçağını bulamadı.Annesi muhtemelen saklamış olmalıydı,zekice bir hareketti ancak yeterince değil.Ashley mutfağa yöneldi ve güzel bir bıçak seçmek istedi.Aklında babasının et gibi şeyleri keserken kullandığ büyük ve ihtişamlı satır vardı.Satırın ihtişamı,gücü Ashley'in aklını başından alıyordu.Ancak çekmecenin içinde hiç bıçak yoktu.İşte bunu beklemiyordu..'Bıçak kullanmak zorunda değilsin' içindeki ses haklıydı,illa bıçak gerekli değildi.Ormanda bulduğu bir dal bile işini görebilirdi.Kendi kendine hak vererek arka bahçeden çıktı.Yüzüne esen soğuk rüzgar içini ısıtmıştı.Saçlarıni at kuyruğu yapmıştı,bu şekilde işinin ortasında saçları yüzüne gelmeycek,dikkati dağılmayacaktı.Her şeyi en ince ayrıntısına kadar düşünmüştü ancak bir silahı yoktu.Tamamen aklından çıkmıştı.Hemen etrafına baktı ancak hiç bir şey bulamıyordu..Üzüntüyle kafasını ellerinin arasına aldı.Aslında hissettiği şey üzüntü değil nefretti.Neden saklamıştı ki annesi maket bıçağını!Hep onun yüzündendi.Ne hissettiğini bilmiyordu.Neden yoluna taş koyuyordu ki!?Derken ufak bir aydınlanma yaşadı.Uzun bir süre boyunca bu duygudan mahrum kalacaktı ancak sonucunda gerekeni alacaktı.Sadece bir zamana ihtiyacı vardı..

**********************************************

Yıllar yılları kovaladı ve sonuçta Ashley 13 yaşına girdi.Uzun zamandır içine dönüktü ve hiç bir arkadaşı yoktu.Hepsi onun bir sosyopat,psikopat,manyak,ucube olduğunu haykırıyorlardı.Hepsini ilk başta sindirmek zor geliyordu ancak bir süre sonra alışmaya başladı.Zamanla daha katlanılabilir bir hale gelmişti duydukları.Her şeye alışıyordu işte insan.Sweatshirt 'ün içine çekilmiş düşünüyordu.Ne düşündüğünü bilmiyordu..Bir sürü şey düşünebilirdi ancak dönüp dolaşıp yine onu düşünmeyi seçti.Akıllara zarar bakışları olan onu seçmişti.Onu düşünmek içini sıcacık yapıyor,yüzünde aptal bir gülümseme oluşmasını sağlıyordu.Onu sonsuza dek düşünebilirdi.Onunla ilgili hayaller kurup gerçek olmasını diliyordu.Daha önce hiç böyle hissetmediği için tamamiyle yabancıydı bu hisse  ancak seviyordu.Yanakları kızarıyor yüzü alev alev yanıyordu.Onda aradığı herşey vardı,onun için yeterli mükemmellikteydi..Diğerlerinden farklı olarak Ashley'i anlamaya çalışıyor,ona iyi davranıyordu.Belki de diğerlerinden farklı olduğu için onu bu kadar seviyordu.Ash genel olarak farklı olan herşeye ayrı bir derecede ilgi duyuyordu.

Okuldaki diğer  kızlardan farklıydı ve tam olarak Ashley'in  'prenses' tanımına uyuyorlardı.Ancak hoşlandığı çocuğun - Josh'ın- 'prenseslerden' hoşlandığını duymuştu.Kim olduğunu az çok tahmin ediyor ve bu içinin öfkeyle dolmasını sağlıyordu.Onun gibi biri nasıl o salaklardan hoşlanabilirdi ki? İnsanlar çok karmaşıktı.Ashley bazen onları anlamakta zorluk çekiyordu.Üstündeki bu enerjiyi atmalıydı bunun için ormana gidebilirdi.Gitmeyeli uzun zaman olmuştu yada başka bir yere gidebilirdi.İçindeki vahşiliği dışa vurmayı istiyordu.Hışımla yerinden kalktı ve ufak bir çanta hazırladı.Uzun zamandır hissetmediği bu duyguyu doruklarında yaşamak istiyordu.