Hello.

450 21 10
                                    



Hello, it's me. I was wondering if after all these years you'd like to meet.

Oh! Bakit kayo kumakanta?! HAHAHAHA! Joke. Okay so andito ako ngayon somewhere while drinking my milktea and yes, may umiinom pa 'non so if you have a problem with milkteas then bitch you gotta run!

Kidding aside, kasalukuyan akong busy sa articles na naka-assign sa'kin and honestly ang saya ko dahil patapos na ako.

After writing down some stuffs, I finally came up with and ending. Since contented na ako sa final output agad kong tiniklop yung laptop ko na kasing kapal ng dictionary-joke. It's just that, luma na kasi yung model na 'to and kahit madami akong pang-bili ng bago I realized na mapag-tyatyagaan pa naman tsaka nasasalaksakan pa naman ng USB so helpful pa rin kahit luma.

I sipped the last pearl on my milktea and left the shop.

I still have an hour before the org meeting, and malapit lang naman yung school. Ayoko na munang pumasok kasi for sure, some bunch of bitches will make fun of me again. Well, I obviosly know na hindi ako skinny and pretty like them but the fuck? I'll only believe that they're really pretty IF papayag silang maligo sa ulan kasama ko. Let's see kung hindi matunaw yung kilo-kilo nilang make ups and foundations!

I'm just being real.

So since I still got some time, dumiretso ako sa park where I always stay. Hinanap ko yung bench where naka-imprint yung letters N and R which is me and my ex's 1st initials.

"Tol, tignan mo oh. Ang panget HAHAHAHA! Puro benchingko yung muka! HAHAHAHA!" I heard a bunch of guys laughing from my back kaya napahinto ako sa paglalakad.

"Nawawala atang kapatid ni Spongebob! HAHAHAHA!" At dahil nainis ako, humarap ako sa kanila at tinaasan ng kilay. Muka silang nagulat dahil sa inasal ko.

"What did you just call me, plankton?!" I said pretaining to the guy.

"Ako?! Plankton?!" He asked-annoyed and pointed his self.

"Uh, duh? Baka yung puno 'no? Yung puno kasi ata yung kausap ko?" Halos mawasak na yung ilong niya sa laki ng butas sa galit HAHAHAHA!

"It's true right? Ikaw si Plankton! Magkasing liit kaya kayo ng utak!" Sagot ko and I knew everyone was looking at us. He stood there. At dahil nainis din ako kay Guy 2 na tinawag akong pangit, pinatulan ko na din.

"At eto!" Tinuro ko si guy 2. "Eto naman si Karen tutal naman magkasing lapad sila ng muka! Ayan oh, lapad ng noo! OKAYA NAMAN, Ikaw ang nawawalang anak ni Naruto dahil tinalo mo pa ang dilaw niyang buhok na mukang walis tambo!" I shouted and laughed.

Halos lahat ng tao sa park, naka-tingin sa'min and guess what, wala akong pake.

I ran away realizing I lef them dumbfounded.

I searched for air to breath and sinked in what I just did back there. Hindi ko din alam kung anong nang-yare. Ang alam ko lang, pinag-tanggol ko ang sarili ko and I'm somehow proud of what I did.

At dahil nga naubos ang oras ko kakahinga at pakikipag-away, dumeretso na ako sa school para sa meeting nang ma-pasa ko na yung article ko na talaga namang pinag-hirapan ko for 2 months!

"Good aftenoon, Mr. President." Dinig kong bati ng isang student dun sa President saka siya nag bow.

Hindi 'to Japan or Korea pero talagang nag-bobow ang ibang students sa President as a sign of respect. Takot kasi sila dahil kakaiba ang benefits ng isang Student Government President ng school namin. But then syempre I never cared.

This is an exclusive school and pantay-pantay kami when it comes to class and finance and such but sa fame and beauty? 'Dun may issues since may binansagang "mean girls" yung school. They're fake and malandi so it doesn't really matter.

Me naman, my only friend is yun nga. Callum.

Nagulat ako nang may isang malapad na katawan ang humarang sa'kin. Si Aru-The President. Tumingala ako since ang tangkad niya and smiled.

"Excuse me," I uttered instead of greeting him. Tinaasan niya ako ng kilay at tinitigan ng malalim na naging dahilan ng goosebumps ko.

Umurong naman siya kaya nag-lakad na ako ulit. After four steps I stopped and looked at him while he's walking and shouted: "Mr. President!"

He looked at me and halatang nagulat siya sa sigaw ko. Hindi siya sumagot but his eyes were asking me what my problem was. "Hi, Ryan!" I shouted again and walked away.

Dala ko na ang laptop ko tsaka yung folders ko nang pumasok ako sa room ng org. Naka-abang na ang President ng org pati na rin yung assistant niya sa article na ginawa ko. Actually ako dapat ang President ng org kaso hindi ako pnayag dahil hassle but then ako pa rin daw ang inaasahan nilang sasalo sa mga articles at masaya baman ako dun dahil mahal na mahal ko ang pagsusulat.

"Tapos na ba, Nam?" Bungad ng Pres kaya naman nginitian ko siya. "Syempre!" Sagot ko.

Binasa niya ang 6 out of 12 pages ng may ngiti sa muka.

"Maganda, sobra! Sana magustuhan din ni Mr. President yung gawa mo."

"H-Ha?!"

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Dec 29, 2015 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Pag Ako, Gumanda.Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon