Prologue:

3 0 0
                                    

"Am i selfish if i tell you, please stay even at my worst? Please stay even in the times i want to surrender. Please stay even if i push you hard many times because the truth is, i don't want you to give up on me. I can't lost you! Please stay." I begged to her. While my tears that never can't hold back. This my first time to beg someone to stay with  me.

"Peden please let me go, kung lalo lang natin to ipagpapatuloy magkakasakitan lang tayo. We need space to each other to think our mistakes. Marami tayong pagkukulang sa isa't isa at marami din tayong magkakamaling nagawa kahit ngayon man lang maghiwalay muna tayo." Ramdan ko ang sakit sa puso ko na marinig sa taong mahal mo ang salitang kailanman di ko masabi sa kanya kahit nahihirapan ako.

"Faith you know that I'm not gonna leave you, I'll never live without you. You're my happiness. Please stay! kahit unting unti lumalabo na ang pagsasama natin. Stay! kahit ang gulo gulo na nang relasyon natin." My tears are starting to falling my cheek. It's so heavily to my heart to let her go easily.

"I know, and your my happiness too, but our relationship is not working anymore. Please kahit ngayon lang pakawalan muna natin ang isa't isa." She said. Before she walk away.

"Kailangan ko ba pang magmakaawa para lang manatili ka sakin." Sambit ko sa sarili ko habang pinagmamasdan ang babaeng pinakamamahal ko na unting unti nawawala sa paningin ko....

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Jan 29 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Parang kahapon langTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon