Berçem

2.Bölum

2.bölüm OKUL

Evet çok iyi bir okulda okuyordum ama ben kafam dolu olduğu için daha doğrusu  yanlız hissettiğim için sürekli yatıyordum okulum Frainly adlı bir kolej yabancı okul neden türkiyede  var. Diye aklıma bir anda soru geldi dil okulu gibi birşey bende bilmiyorum açıkçası zengin olanlar geliyor gibi birşey çok saçma değilmi parası olan çok güzel okullar da okuyor parası olmayan okumuyor givi birşey saçma geliyor açıkçası bana.

Her zamanki gibi okula girdim direk uyudum çünkü geceleri uyumuyordum korkuyordum sayılıklıyormuşum doktorum hastanede yatarken demişti .

Hoca geldi yoklama aldı Vanilya gene mi uyuyor diye bir ses duydum ayağa kalktım normalde kalkmam neden kaktım hiç bi fikrim yok dedim içimden.  Burdayım hocam dedim sınıf bana baktı ilk defa sesimi duyanlar bile vardı diyebilirim hatta arkamdan dedikodu bile yapanlar bazen beni deli falan zannediyorlar ama onlardan daha akıllı olduğum kesin.

- Hoca güldü ve uyumuyorsun hayret ne oldu sesini duyan cennetlik diyip iğrenç bir espiri de yaptı cidden iğrençti tekrar ;

-Hocanın gözlerinin içine bakıp sadece siz güldünüz hocam farkındamısınız diyip

Sustum sınıf oo yaptı pek de birşey demedim aslında ama bazen cidden laf söylemem gerekiyor mutlu olmak benim de hakkım sonuçta dedim sonra yok hayır vanilya kural 1 gülmek yasak unutma dedim .

Teneffüs olmuştu bir kız yanıma geldi ismini dahi bilmiyorum bakarmisin dedi ne dedim insanlara sert yapmak hoşuma gitmiyor ama iyi davranınca da yüz buluyolar bu yüzden kötü davranıyorum aslında kötü değil hakettikleri gibi kim ne hakediyorsa acaba acımasız mıydım ?

- Ne dedim

- Sınıfta ilk defa sesini duydum güzel bir sesin var müzik korasın'da yer alıyorum bu sene yarışma var okullar arası okulumuz güzel yerlere gelmesi için katılırsan sevinirim dedi .

İçimden 2 dakka da nasıl kora ya sesimi layık görmüş anlamış değildim dedim ve kıza ;

- Yok hayır saol diyip sustum

Çünkü böyle şeyler bana göre değil evet kendi çapımda  şarkı söylüyordum ama dediğim gibi kendi çapımda.

Sınıfımda kimseyi tanımıyordum doğru düzgün bile çünkü hepsi benden küçük ve çok çocuk gibi davranıyorlar bilmiyorum yada bana öyle geliyor.

Eve doğru giderken hüsnü amca gelmişti hüsnü amca bu arada şoförüm ama bir baba gibidir çok iyi dertleşilir ve dedikodu yapılır .
- Hoşgeldin kızım diyip kapıyı tabikide açtırmıcam kendim açıyorum şoförüm diye herşeyi yaptırıcak değilim dedim içimden
- Hoşbuldum hüsnü amca dedim

- Nasıldı bugün okulun dedi gülerek

- Normal bildiğin gibi konuşmuyorum uyuyorum sürekli dedim.

- Kızım kızıcaksın ama haddime de değil dedi bir anda kendi kendime ne diyecek diye merak ederken eminim Nilay hanım diyince ağlamaya başladım evet anneanemin adı nilay seni böyle mutsuz görse hepimize ne kadar kızardı diye devam etti cümlesine evet haklıydı . Ama o yokken ben bir hiçtim bu hayatta bu yüzden bir umut onun yanına giderim yada o yanımda  yok iken bir hiç olurum dünyada  diyerek kendi kendime acı çekiyordum işte ;

- Biliyorum hüsnü amca ama neyse diyip kapattım eve gidene kadar kafam dağılsın diye şarkı söylerdim hüsnü amca sesimi çok beğenirdi ben ise yaşım 19 ama dedim 15 gibi küçük derdim cidden de öyle bebek gibi ve ben böyle sevmiyorum biraz daha kalın olsa iyi olabilirdi neyse çok konuştum sanırım .

Hüsnü amcanı lafı geliyordu aklıma ama nasıl mutlu olcaktım bilmiyordum
Belki bir gün denerim diyip sustum.
Çünkü eve geldik bu evin adını varis köşkü değilde lanet köşk yapmak istiyorum büyünce diyip güldüm hüsnü amca da gülmüştü kesin dışımdan söyledim utanmıştım.