İnsan hayatı, sıvı olmamasına rağmen içinde bulunduğu kaba(duruma) göre şekil alabilen garip bir yaşanmışlıklar sonucudur...
Nilgün hanım merhaba, siz 5 yıl önce kendinizi nerede bulmuştunuz acaba?
Merhaba, ben 5 yıl öncesine kadar yarım bir varlık olarak sürdürmeye çalışırken bu korkunç yaşamı, ismimi bile tam olarak alamıyordum biliyorsunuz... O zamanlar Yarım Nilgün olarak, Tam Nilgün olmayı tamamen kaybetmenin aksine tamamlanmak zannediyordum ve tüm varlığımla beni tamamlayacak Şey'i bulmak gayreti içerisindeydim. Oysa zaman azalırken artan tek şey yaşımızı oluşturan sayılardı. Sabrımız, insanlığımız, hazzımız, azmimiz, mutluluğumuz, huzurumuz, sağlığımız ve varlığımız zaman geçtikçe azalmaktan başka hiç bir şey bilmezdi.
Çok yıllar öncesinde GAÜN HALK BANKASI çimlerinde yazın sonu, sonbaharın başı gibi uzanırken bir ağaç altında; göğü çevreleyen dallardan, neredeyse sararmış bir yaprak süzüldü yüzüme. "İşte!" dedim, yaprağın yeşil geçmişini umursamadan. "İnsan kuru bir yapraksa, karşısına çıkan her insan bir taş, hayatsa onu sürükleyen rüzgardır. Rüzgar yaprağı sürüklerken yaprak her değdiği taşta bir parçasını kaybeder. Tıpkı her tanıştığı insanda bir parçasını kaybeden insan gibi..." .
O zamanlar zannedersem şimdiki toz zerresi olmak üzere çok çabalardım. Her gördüğüm insan, her arkadaş, her dost ve her el bana sonsuz sadakati ve sevgiyi vermek üzere karşıma çıkmış zannederdim. Bu yüzden henüz 20 yaşındayken ben, Nilgün'den de kısa yaşamak umuduyla ve tutkusuyla - ki bu denli yaşam dolu bir intiharı ben de düşünmemiştim inanın - kısa da sürecek olsa mutluluğu ve son tatmin duygusunu aradım. Her zaman günlükleri kendi elleriyle yok edilen salak ben, duyumsamak istediğim o duyguyu tarif ederdim ve o aradığım mutluluk an'ını hiç kimsede bulamazdım. Bazen acıyla kardeş olduğumuzu düşünürdüm. Genelde şimdide de olduğu gibi kaçmak eyleminin insanın hafızasını tazelediğini zannederdim aksini defalarca kez tecrübe etmeme rağmen. İlk çıkış neresiyse oraya koşardım. Yanlışların sahibi olmasam da, her yanlışta nerede hata yaptığımı sorgulardım.
Ben 5 yıl önce kendimi, kendime korkunç eziyetler uygularken buldum...
