Romeo'nun Kırık Kalbi | texting ✅ [TAMAMLANDI]

RKK | FİNAL + KONUŞMA

Romeo : Doğum günün kutlu olsun Juliet (00.00)

Romeo : Uyanmadın mı hâlâ? (10.45)

Romeo : Juliet orada mısın? (12.30)

Romeo : Cevap vermeyecek misin bana? (13.50)

Juliet : Geldim.

Romeo : Sonunda

Juliet : Beklettiğim için üzgünüm

Romeo : Sorun değil

Juliet : Şimdi sessizce beni dinlemeni istiyorum Romeo

Juliet : Kendimden yeterince nefret ediyorum zaten

Juliet : Cevap vererek bu nefreti katlama

Romeo : Dinliyorum.

Juliet : Annen babanı aldatıyor Romeo

Juliet : Bunu söylemek çok ağır biliyorum ama

Juliet : Seni kandıramam, sana yalan söyleyemem

Juliet : Annen babanı, babamla aldatıyor

Juliet : Öğrendiğim günden beri göğsümde bir bıçak var sanki

Juliet : Her nefes alışımda ölüyor gibiyim

Juliet : Haram oldu yaşamak

Juliet : Benden nefret edersen anlarım, çok haklısın

Juliet : Ben bile kendimden nefret ederken senin beni sevmeni bekleyemem

Juliet : Şuan telefonu parçalama isteğini hissedebiliyorum

Juliet : Söyleyeceklerim bu kadar Romeo

Juliet : Sana veda etmek istiyorum ama edemiyorum

Juliet : Çünkü insan sevdiğine veda edemezmiş

Juliet : Tek söylemek istediğim şey beni affet sevgilim

Juliet : Sevgilim...

Juliet : Ne de tuhaf hissettirdi söylemesi

Juliet : Affet sana söyleyemediğim için

Juliet : Affet sana böyle bir acı yaşattığım için

Juliet : En önemlisi de,

Juliet : Affet seni sevdiğim için...

▪️

Yazar'ın Anlatımıyla ;

Tam 3 saat...

3 saat geçti gerçekleri öğreneli.

Genç adamın içinde verdiği savaş, tarif edilemezdi. Canı hiç bu kadar yanmamıştı.

Bir tarafta öğrendiği acı gerçek varken diğer tarafta ise sevdiği kız canına kıymak üzereydi. Şimdi ne yapacaktı? Başkalarının yanlışı yüzünden izin mi verecekti ölmesine? İzin mi verecekti tüm cezayı onun çekmesine?

Yanağındaki ıslaklığı elinin tersiyle sildi, ayaklandı, üzerini silkeledi, duruşunu dikleştirdi ve koşmaya başladı. Böyle bitemezdi, böyle bitmemeliydi.

İki gün önce bulduğu adresin önünde durduğunda demir kapıyı iterek binaya girdi. Evin kapısına baktığında kapı aralıktı. Hızlı adımlarla içeri girip "Juliet!" diye haykırdı.

Fakat, ses gelmiyordu. "Juliet!" diye yineledi evin tüm kapılarını açıp içeri bakarken.

"Nerdesin Juliet?"

Ses hâlâ gelmiyorken açmadığı son kapı kalmıştı. Tereddütle kapının kolunu kavradı parmakları. Gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı ve kapıyı sertçe açtığında işte onu gördü.

Onun, o kusursuz yüzünü.

"R-Romeo," dedi kesik kesik nefes alarak. Genç adamın gözleri kızın üzerinde gezinirken yere sızan kanı görmesiyle gözleri büyüdü.

"Juliet!" dedi diz çökerek. "Ne yaptın sen?" dedi öfkeyle. "Nasıl yaparsın bunu?"

"Sen," dedi genç kız sertçe yutkunarak. "Sen nasıl?"

"Biliyordum." dedi Romeo elleriyle Juliet'inin yüzünü sarmalayarak. "Biliyordum senin olduğunu. İlk yazdığından beri biliyordum, ne numaranı silmiştim ne de senin Juliet ve Romeo hayranlığını unutmuştum. En başından beri itiraf etmedim bunu sana, çünkü yine gidersin sandım."

Genç kızın gözlerinden birer damla yaş aktığında "Geldin," dedi acıyla.

"Hadi, kalk gidelim hastaneye!"

"Hayır," dedi Juliet başını olumsuz yönde sallayarak. "Artık çok geç Romeo."

"Saçmalama!" dedi Romeo bağırarak. "Böyle bitmemeli!"

Genç kız geçen her dakikada kan kaybederken çektiği acıya inat güldü.

"Neye gülüyorsun sen öyle?" diyerek kaşlarını çattı Romeo.

"5 yıl sonra ilk defa bana bağırdın Romeo"

Birbirlerinin gözlerinin içine bakarken devam etti genç kız. "Affettin mi beni?"

Romeo sertçe yutkundu. "Affettim Juliet"

"O hâlde kollarında ölebilirim," diyerek gözlerini kapattı genç kız.

"Hayır! Hayır Juliet, arala gözlerini! Benden böyle gidemezsin!"

Haykırışlarına karşılık bulamayınca ağlamaya başladı genç adam. "Seni seviyordum!" dedi bağırarak. "Neden söylememe fırsat vermedin!"

Gözleri bıçağı bulduğunda başını salladı olumsuz anlamda. "Hayır, böyle yarım bitmemeli!"

Bıçağa uzanarak sapını elleriyle kavradı ve korkusuzca sapladı kendine. Son kez baktı Juliet'inin güzel yüzüne.

"Seni daima seveceğim Juliet"

_

KONUŞMA

Öncelikle hepinize selamlar. Kitap boyunca hiç konuşma yapmadım, şimdi final konuşması yapmak istiyorum.

Her hikaye mutlu sonla bitmez. Hayat, filmlerdeki gibi fevkalade değildir. Bazen, bazı olaylar isteğimiz dışında gerçekleşir.

Kitabımı tabiki mutlu sonla bitirebilirdim fakat en başından beri kurgu böyleydi. Kafamda böyle canlandırmış, böyle hayal etmiştim. Güzel bir kitap olduğunu düşünüyorum, umarım sizlere de beğendirebilmiş ve bir şeyler katabilmişimdir.

Bu textingten bir ders çıkaracak olsaydınız, bu ne olurdu?

Buraya kadar geldiğiniz için teşekkür ederim.

İlk bölüme dönerek okumasını istediğiniz arkadaşınızı etiketleyerek kitabın büyümesinde yardımcı olabilirsiniz :')

Sizleri seviyorum, kim olduğunuzun bir önemi yok.

Hepinize sevgiler, kalbim sizinle.

Romeo'nuzu veya Juliet'inizi bir gün bulmanız dileğiyle...