Her yere bakıyorduk ama hiç bir yerde yoktu artık tam umudumu yeterecekken 346 numaralı odada serum bağlanmış bir şekilde yatıyordu BULDUM!BULMUŞTUM!!! Hemen o odada olduğunu hemşireye söyledim ve eğer kalın maskeni getirirsem odaya girebileceğimi söyledi . Bende normal olarak olur dedim. Maskeyi taktıktan sonra yanına yaklaşdıkça midemdeki kelebekler daha hızlı kanat çırpıyordu . O uyana kadar yanında bekledim ve o uyanınca ilk söylediği şey "sen de kimsin lan!?" Aslında bunu açıklamak zordu çünkü ' seni koridor da gördüm ve aşık oldum ve sabahtandır başında bekliyorum 'desem çok tuhaf olur ve bende mal gibi "BEN SANA AŞIK OLDUM" dedim aslında bakışları noluyo amk falan diyodu ama şimdi onu kaybedemezdim o yüzden mantıklı sorular sordum. Neden hastanedesin, ne hastalığın var? Ve bana kistik fibrosiz hastalığım var dedi . Eğer bu hastalığın varsa neden bana korkmadan bu şekilde yakınımda bulunuyordu normalde korkup ciğerim mikrop kapıcak deyip benden uzak dur derdi. Neden demediki yoksa oda benden mi hoşlandı . Bende benimde kistik fibrosiz hastalığım var dediğimde . Şaşırmıştı çünkü bu koskoca hastanede sadece ikimiz kistik fibrosiz hastalığımız vardı buda gördüğümüz muayene zamanları aynı demekti belkide bu yüzden birbirimizi daha önce görmemiştik. Ve bir soru daha sordum "hey benimle arkadaş olurmusun?" Bu ne kadar çocuksu olsada bu soru her şeyin başlangıcıydı . Sesi çıkmayınca "BENİMLE ARKADAŞ OLURMUSUN DEDİM SANA !"Çok mu bağırmıştım . O suskun olan çocuk ilk defa konuştu ve (buraya kadar gelen kişiler için kistik fibrosiz hastalığını açıklamıcam çünkü kıçını kaldırıp Google'a sorabilirsin ʕ•ᴥ•ʔ)
