แสงยามเช้า ข้ามผ่านบานกระจกและผ้าม่านสีขาว จนภายในห้องสามารถมองเห็นได้โดยไร้แสงไฟ แม้ภายในห้องไร้เสียงพูดคุย แต่ภายใต้ผ้าห่มสีขาวนุ่มบนเตียง ยังสัมผัสได้ถึงเสียงลมหายใจของ 2คน ("เดี่ยว!! สองคนงั้นหรอ") ใช่ สองคน...
#Mazari
"อื้อๆ ~ #บิดขี้เกียจ ฮึ้ๆ #พลิกไปมา" ชั้นตื่นมาในตอนเช้าที่(น่าจะ)สดใส มันก็ควรจะสดใสและมีความสุขนะ แต่ทำไมชั้นถึงไม่รู้สึกถึงความรู้สึกนั้นเลยนะ เพราะความรู้สึกของชั้นตอนนี้ คือ ปวดหัว ตัวร้อน กระสับกระส่าย ตับพิการ อาหารไม่ย่อย.. (ไปตายเถอะขนาดนั้นก็) โอ๊ยยๆ..ไม่ใช่ๆ มาผิดอารมณ์ เข้าเรื่องๆ ตอนนี้ชั้นรู้สึกปวดหัว หนักเนื้อหนักตัวไปหมด ปวดหัวนี่อาจจะเพราะดืมแอลกอฮอล์ หนักเนื้อหนักตัวนี้ไม่รู้ว่าเพราะ ริษของแอลกอฮอล์ด้วยรึป่าว..
"เห้ยย~ เมื่อยจังเจครับ คุณตื่นรึยัง" ชั้นรู้สึกถึงริมฝีปากอุ่นๆที่มาแตะบริเวรหัวไหล่ ของชั้นจากทางก้านหลัง ทำให้ตัวของชั้นเย็นวาบบขึ้นมาทันที~ และรู้สึกสดุ้งเล็กน้อย ชั้นค่อยๆพลิกตัวกับไปอีกด้านนึง เพื่อจะดูว่าเสียงนั้นมาจากใคร?? ..............................................
"นะะ..นายยยย!!!!! กรี๊ดดดดดดดดดๆๆๆๆๆๆ" (○~○) ทันใดที่ชั้นหันไป หัวใจชั้นแทบร่วงไปถึงตาตุ่ม มีผู้ชายที่ไหนไม่รู้มานอนอยู่ข้างชั้น ชั้นรีบเปิดผ้าห่มเพื่อสำรวจร่างกายของชั้น แต่สิ่งที่ชั้นเป็นนั้นมีเพียงร่างกายที่ไร้สิ่งปิดบัง ของสงวนทำให้มือของชั้นทำงานโดยอัติโนมัตโดยการดึงผ้าห่มมาปกปิดร่างกายของชั้นไว้
อย่างราดเร็ว จนผู้ชายที่ชั้นไม่รู้จักถึงกลับกลิ้งตกที่นอน (คิดแล้วก็สะใจ) แต่.......
"ฮืออๆ นาย นาย มาทำอย่างนี้กับชั้นได้ยังไง ไอ้คนบ้า ไอ้โรคจิต ไอ้ๆ ฮือๆๆ" ชั้นไม่รู้จะทำยังไงเพราะยังตกใจกับสถานะการณ์ตอนนี้อยู่ ในขณะที่ชั้นตามเก็บเสื้อผ้าที่ กระจัดกระจายอยู่ ปากชั้นก็ไม่วายที่จะร้องไห้พร้อมกับด่าตานั้นไปด้วย แต่เค้ากลับไม่พูดอะไรกลับมา เลยจนชั้นไม่แน่ใจแล้วว่าตานั้นตกใจเหมือนชั้นอยู่ หรือ ตกเตียงตายไปแล้วกันแน่.. แล้วอยู่ๆอีตานั้นก็ลุกขึ้นมาดีนะที่เค้าไม่ลืมที่จะหาผ้าขนหนู มาปิดน้องชายของเค้าไว้ด้วย ไม่งั้นชั้นต้องโชคร้ายไปมากกว่านี้แน่ๆ
"เอ่ออ?? คือเทอ.. เทอไม่ใช่เจนีสหรอกหรอ"
"อีตาบ้าาา!! ก็ไม่ใช่หน่ะสิ ถ้าใช้ชั้นจะมานั่งร้องไห้แบบนี้ทำไม?? ฮืออๆ ถามอะไรโง่ๆ"
"ถ้าไม่ใช่ แล้วเทอเป็นใคร เทอเข้ามาในห้องชั้นได้ยังไงห่ะ!?!!" เค้าตกใจไม่น้อยไปกว่าชั้น แต่ตอนนี้เค้าตะคอกใช่ชั้นงั้นหรอ??!!
"นายจะตะโกนใส่ชั้นทำไมเนี๊ย และชั้นคิดว่าชั้นควรจะถามนายมากกว่าว่านายเป็นใคร แล้วนายเข้ามาในห้องชั้นได้ยังไง!!!!" ชั้นเริ่มโมโหแล้วนะ (-*-)
"นี่มันห้องชั้นเทออย่ามาพูดมั่วนะ เทอนั้นและเข้าห้องผิด" อะไรย่ะ ชั้นเนี้ยนะเข้าห้องผิดไม่มีทาง
"แล้วนายรู้ได้ไงว่านี้มันห้องของนายอ่ะ!! นายเมาไม่ใช่รึไงนายอาจจะเข้าห้องผิดก็ได้" ชั้นจะโมโหแล้วนะ สวยและรวยอย่างชั้นไม่มีทางเมาจนเข้าห้องผิดหรอกนะ!! จำไว้!!!!
"เหมือนชั้นจะจำได้ว่าเทอก็เมาไม่น้อยไปกว่าชั้นหรอกนะดมกลิ่นตัวเทอตอนนี้ก่อน เถอะเมื่อคืนไปตกถังเหล้ามารึไง?? และอีกอย่างที่ชั้นอยากจะบอกเทอตอนนี้ก็คือ คนอย่างชั้น ไม่มีทางดื่มจนเมาแล้วเข้าห้องผิดหรอนะ!!"
"ฮึ้ยย.. ชั้นไม่สนหรอกว่านายจะเเมาแล้วเขข้าห้องผิดยังไงหรือกี่ครั้งชั้นก็ไม่สน!? แต่ตอนนี้คือชั้นคิดว่าชั้นเสียหายยยย~" ฮือๆ ก็ชั้นเป็นผู้หญิงนะ ไปนอนกับผู้ชายหน้าตาดีมาก แต่ไม่รู้จักกันเลย แม้แต่ชื่อยังไม่รู้เลย แล้วแบบนี้ถ้าคนอื่นรู้ ครอบครัวชั้นจะเอาหน้า ไปไว้ไหนย่ะ??
อีตานั้นไม่กล้าพูดอะไรต่อ เพราะหลังที่ชั้นพูดประโยคสุดท้ายของชั้นจบชั้นก็เอาแต่ นั้งกอดเสื้อผ้าแล้วร้องไห้อยู่ข้างเตียง ชั้นแอบมองไปที่ผู้ชายคนนั้น แววตาของเค้าดูจะสงสาร ชั้นอยู่ไม่น้อย แต่เค้าไม่ได้เข้ามาปลอบอะไรชั้นเพราะคงกลัวว่าชั้นจะหาว่าเค้าลวนลามชั้น ชั้นแอบมองเค้าและร้องไห้ไปพร้อมกันอยู่พักใหญ่ ก่อนที่ชั้นจะเห็นเค้าลุกพรวดขึ้นมาจนชั้น ตกใจไปด้วย แล้วเค้าก็ยิมโทรศัพท์ขึ้นเหมือนจะโทรหาใครสักคน..ซึ่งชั้นก็ไม่รู้ว่าใคร
