Van plant tot mens (BL)

Chap 3: metro

Als ze bij het station aan komen is het 18:23
"Over 7 minuten is de metro er", zegt Max.
"Wat gaan we eigenlijk doen bij jou?"
"Um, eerst gaan we natuurlijk eten. Dan kan je even gitaar spelen terwijl ik de PlayStation aan zet. Dan kunnen we gamen...uhh. Daarna misschien een film kijken...wat wil je nog meer doen?"
"Hm...wil je schaken?", vraagt Finn
"............Jij bent echt raar."
"Wat? Waarom niet~? Heheh ben je bang om te verliezen?"
"Wa- hm ik trap daar echt niet in. En-! -ik heb geen schaakbo-." "Ik wel!"
"*adem diep in* *adem diep uit* waarom vind ik dat niet raar?"
"Hehe-..oh de metro is er!"

Ze stapten in.
"Ugh! Het is hier echt druk- ik wordt geplet", zegt Finn.
"Ey, we kunnen beter dicht bij elkaar blijven, want anders kunnen we van elkaar weggeduwd worden", zegt Max.

"Mm! Ja..maar-! -man..iedereen komt tegen me aan."
"Uh hou vol. Het duurt maar 10 minuten."

"Uh....max?", fluistert Finn. Hij voelt iets bij zijn 'privé-lichaamsdeel'.
Het lijkt erop dat Max hem niet hoort. Wel weet hij nu dat het een man is die hem daar aanraakt. Hij probeert hem met zijn hand weg te duwen, maar het is te krap. Een paar seconden later merkt een andere man op wat er aan de hand is. Hij grijpt de arm van de man die aan Finn zit en trekt hem zo hard dat hij een paar andere mensen ook mee trekt met hem.
Ze vallen tegen een paar andere mensen aan, omdat er geen plek is om op de grond neer te vallen.

De man kijkt naar Finn en zegt "gaat het?"
Finn's hart begint sneller te kloppen van schaamte. Mensen beginnen naar hem te staren en hij wordt een beetje rood en kan wel door de grond heen zakken. "Uh- um- ja..bedankt." "Huh? Wat is er gebeurt?", vraagt Max.
"Uh-.."
"Ik denk niet dat hij ooit nog zal proberen om het weer te doen. En als hij het doet, moet je gewoon op hulp roepen." "M-." Finn voelt zijn hart in zijn keel.
"..je hoeft je niet te schamen. De gene die dat wel moet is die man met de gele jas", het laatste gedeelte zei hij harder zodat iedereen het zou horen.
"Mh..ja..bedankt.."
De man die hem hielp zag er zo'n 30 jaar uit.

De metro stopte.
X in XXX"Station", hoorden ze.
De deuren gingen open en iedereen stormde de metro uit.
"*zucht* eindelijk!", zegt Max.
"..."
"Wat was er eigenlijk gebeurt?"
"Ik zeg het we onderweg naar je huis", antwoord Finn.

/17 minuten later/

"Snel! Het is koudddd! Duurt het zo lang om je slot open te draaien!?"
"Ja-..wach ff..uFF! VERKEERDE KANT."

"ZO ZO IS HET EINDELIJK GELUKT?", zegt Finn geïrriteerd.
"Ja sorry. Ik kan ook niet in ALLES perfect zijn."

"Wow..je trilt helemaal..", zegt Max.
"Ja i- ik..Ugh..ik v-voel mijn handen..n-niet meer."
Max voelde een steek in zijn hart van schuldigheid.
"U-Uh! Laat mij maar..!", Max greep Finn's handen. "A-ah...het is wel heel koud."
"Hn..! Je handen zijn echt heet!", zegt Finn en trekt zijn handen terug.
"..oh..ja, maar dat is alleen omdat jou handen kouder dan je normale lichaamstemperatuur zijn."
"Laat maar. Ik doe ze wel gewoon onder de kraan."

Finn doet zijn jas en schoenen uit, legt zijn tas op de grond, en loopt naar de keuken. "Waar wil je dat ik je gitaar neer zet?", vraagt Max dan.
"Uhm..leg maar in de woonkamer. Ik kom eraan."

To be continued...