BABAM'A

Bi Kerecik Kızım Diyeydin

Şikayet etmiyorum...
Derler ki; "kızlar babalarına daha düşkündür." diye. Bilmem gerçekten öyle mi?. Gerçekten öyleyse çok şanslısınız. Neden diye sormayın, baba sevilmez mi. Ağaran saçları,kamburlaşan sırtı,moraran gözaltları.Baba... Baba işte en derininde yaşar ne yaşarsa belli etmez. Ben babam'ın ağladığını dört yapraklı yonca gibi hiç görmedim. Ah babam, 45 yıl tamı tamına 45 yıl. Zaman işte tüm siyahlığıyla çarpıyor suratımıza geçmişi. Geçmiş demişken sahi baba hiç kızım demişmiydin bana? Omuzlarına alıp bizim meşhur Karamürsel sahilinde hiç bıkmadan gezdirmişmiydin beni? Hatırlarım ama bir kere bisikletle gezmiştik seninle, önüne oturtmuştun beni. O an kalbim pır pır gökyüzüyle bütünleşmişti sanki. Mutluluğun bariz tarifi senin kollarındaki güveni içime çekmekti o zamanlar. Zaman. Nede çabuk geçmiş.

Ben doğduğumda askerdeymişsin. Sivas'ta. Biz de Trabzondaymışız. Annem tek başına bakmış bana o zamanlar. Korkmuş. Sen olsaydın belki korkmazdı. Neyse sonra Karamürsel'e taşınmışız işte. Beni hep gezdirirmişsin. Baba sen beni hiç kızım diye öptün mü? Ağladığımda sarıldın mı bana hiç? Bilmiyorum ki. Ama ben küçükken çok ağlarmışım, çok huysuzmuşum,çok kıskanırmışım. Sen başka çocukları sevdin mi ayaklarımı yere vurup nefesim kesilene kadar ağlarmışım. Senin için ne kadar da çok ağlamışım ben. Ben hala çok kıskancım baba. Sen annemi sevince bile imrenirdim.

Bana derdin ki çok çalış güzel bir üniversiteye git. Çok kitap oku. Dinlemedim seni. Yanlış işler yaptım hep, yanlış arkadaşlıklar, yanlış hevesler... Soğuttum seni kendimden. Eskisi gibi anlaşamıyoruz artık seninle, eskisi gibi, kıskanamıyorum seni, eskisi gibi sevmiyorsun artık beni, anlayacağın eskisi gibi olmuyor herşey baba. Meçhul kaldık sen bana , ben sana. Anlatırdın bana "Ben üniversiteyi dersaneye giderek, test kitaplarıyla, onla, bunla, şunla kazanmadım. Okudum , kitap okudum... Bizim zamanımızda kitaplar paralıydı bizde 7 kardeştik babam nerden yetişsin hepimize, kütüphaneye giderdim kitap alırdım ama param yoktu gizlice süveterimin altına saklardım giderdim 580 sayfalık kitabı 1 günde bitirirdim, ertesi gün yerine koyardım". Demiştin. Ailenin tek okuyanı senmişsin dedem neden sana 1 tane bile kitap almadı baba.
Hep o dedemin yüzünden halam anlatmıştı "Babam iş için annemide alıp Almanya'ya gidiyordu. Bizi de amcamlara bırakırlardı kendi halimizde takılırdık gün boyunca. Amcam bizimle ilgilenmezdi. Sevgi nedir görmedik hiç. Babamla annem Almanya dan dönünce babam bize birşeyler alırdı önümüze atardı. Babana bitane ayakkabı almıştı lastikten oda zaten büyük gelmişti. Gece yatarken aldı ayakkabıları başucuna koyup sarılarak uyumustu onlarla. Hic unutmam bi keresinde Ersin evden kaçmıştı sokak çocuklarıyla kavga etmiş. Emre'yle Ahmet koşa koşa Ersin'i ayırmaya gitmişler. Serseri onun yüzünden hepimiz babamdan dayak yemiştik. Ne suçumuz vardı bizim. Zavallı annemde babam ne derse onu yapardı ama en azından merhametliydi annecağzım. Kadına hayatı açık hava hapishanesi yaptı. Ağlaya ağlaya gitti kadıncağız". Toprağın bol olsun babanemmmm.