Grade 6 Pad

Chapter 2- Pad Paper

"Keanna's pov"

"Okay class. First of all..."

"Psstt. Keanna!"pag iinterrupt ni Arlo sa super seryoso kong pakikinig  sa discussion.

"Uy. Keanna!"sit sit nia pa.

"So because..."

Bigla niya akong kinalabit kaya naman tumingin na ako sakaniya.

^_^.>>>Itsura nia.

-_-. Okay?

Bumalik na lang ulit ako sa pakikinig sa teacher namin.

"After.."

"Keanna!"

T_T. Bakit ba siya tawag ng tawag. Di ko maintindihan yung dini discuss.Tinignan ko na lang ulit siya.

"Pwede bang mag tanong kung anong oras na?"

Napatingin naman ako sa wrist watch ko.

Sasabihin ko na sakaniya yung time kaso napansin ko yung braso niya .... Na may relo?? Okay. Seriously!?

Tinuro ko sakaniya yung relo NIYA.

"AY! Oo nga pala! Hahahaha. Nakalimutan ko. May orasan nga pala ako!"sabi niya habang nag kakamot ng ulo at natatawa.

Nginitian ko na lang ulit siya at nakinig na ulit. Maya maya lang...

"KEAN—-"

"HOOYY ARLO! Ano ba yan! Ang ingay mo. Wag mo nga yang kulitin. Ang bait bait nung tao eh!"sabat ng katabi niyang lalaki rin.

Haayy salamat naman.

Umayos na ulit ako ng pag kakaupo ko at nakinig na ulit sa discussion.

Hindi na ulit nanggulo pa sa akin si Arlo. Pero maya maya lang..

*KRRRIINNGGG*

Nag simula ng mag si tayuan ang mga kaklase ko.

Ako naman, pinag patong patong ko na yung mga dala dala ko. Pag tingin ko sa tabi ko. Wala na siya. Haaayyy...

Teka. Bakit ba ako na lulungkot? Haaay naku! Bahala na nga.

Tumayo na ako at lumabas sa speech laboratory.

Pag labas ko, nakita ko yung mga studyante na mag kakasama at masayang nag tatawanan habang nag lalakad. Naisip ko, siguro totoong napakasay kapag naka hanap ka na ng mga tunay na KAIBIGAN ano? Yung mga taong handang makinig sa bawat sasabhin mo. Yung mga taong nandyan lagi sa tabi mo kapag kailangan mo sila. At yung mga tao na hinding hindi ka iiwan anoman mangyari at mananatiling nasa tabi mo kahit na tinalikuran ka ng buong mundo, Haaayy. Kailan kaya ako makakahanap ng mga TOTOONG kaibigan?