Chapter 2

70 10 0
                                    

«បងញាុំអីហើយឬនៅ?» បន្ទាប់ពីបានលាបរបួសឱ្យរាងក្រាស់រួចរាល់ហើយ ជីមីនរៀបចំប្រដាប់ប្រដាទុកវិញ មិនចង់ឱ្យបរិយាកាសស្ងាត់ស្ងៀមពេកក៏លើកសំណួរឡើងមក។

«ញាុំហើយ!» គេឆ្លើយធម្មតា រួចក៏ក្រោកឈររៀបនឹងដើរឡើងទៅខាងលើផ្ទះ...

«បងទៅណា?» ជីមីនសួរនាំធ្វើឱ្យបង្អាក់ដំណើររបស់ប្រុសកំលោះ។

«ទៅងូតទឹកសម្រាក» ជុងគុកងាកមកនិយាយជាមួយជីមីនវិញ គេសង្កេតឃើញនេះទឹកមុខជីមីននៅអេះអុះដូចជាមានរឿងអ្វីដែលចង់និយាយតែមិនហ៊ាន។

«មិនទៅវិញមែនទេ?»

«គាត់ឆ្គួតមែនទេ? ខ្ញុំមានផ្ទះឯណានៅប៊ូសាននេះ ខ្ញុំខំមកពីសេអ៊ូលដល់ប៊ូសានហើយ ចង់ដេញខ្ញុំទៅវិញម្នាក់ឯងទាំងយប់មែនទេ?» ជីមីនលួចគិតក្នុងចិត្តម្នាក់ឯងទាំងហួសចិត្ត។

«បើមិនទាន់ទៅវិញទេ អាចសម្រាកនៅទីនេះបាន បងទៅបន្ទប់ហើយ» ជុងគុកញញឹមមុននឹងដើរឡើងទៅបន្ទប់របស់ខ្លួន។

ផ្ទះជុងគុកនៅប៊ូសាន!

បន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ!

ជីមីនអង្គុយមើលជុងគុកដើរឡើងទៅខាងលើរហូតផុតពីភ្នែក រួចគេក៏យកប្រអប់សង្គ្រោះបឋមទៅទុកកន្លែងដើមវិញ មុននឹងក្រោកដើរទៅរកកាំជណ្ដើរ ដើម្បីឡើងទៅខាងលើ។

ជីមីនស្គាល់ផ្ទះនេះច្បាស់គ្រប់កន្លែងព្រោះជុងគុកធ្លាប់នាំគេមកទីនេះច្រើនដងដែរ។ គេនិងជុងគុករាប់អានគ្នាពីរឆ្នាំហើយ។ ជីមីនក៏ដឹងថាជុងគុកជាអ្នកណាគេមានជំនួយអ្វីរាល់ថ្ងៃនេះ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ជុងគុកនៅតែល្អសម្រាប់គេ។

ស្នេហាដែលគេមានទៅលើជុងគុកចាប់តាំងពីពួកគេទាំងពីរនាក់ស្គាល់គ្នាបានមួយខែមកម្លេះ ជីមីនដឹងថាជុងគុកទុកគេត្រឹមជាប្អូនប្រុសម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែនេះគ្រាន់តែជាអារម្មណ៍នៃការគិតរបស់គេតែម្នាក់ឯងប៉ុណ្ណោះ។

ឯប៉ារបស់ជីមីនវិញក្រោយពីគាត់បានដឹងថាកូនប្រុសពៅរបស់គាត់ រាប់អានជាមនុស្សប្រភេទជុងគុកបែបនេះ គាត់មិនពេញចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ប៉ុន្តែគាត់មិនបាននិយាយរឿងនេះជាមួយជីមីនទេ គាត់ប្រើវិធីរបស់គាត់ ដើម្បីធ្វើឱ្យជីមីនចេញឆ្ងាយពីជុងគុកដោយខ្លួនឯង។

ពន្លឺស្នេហ៍ - Light of loveWhere stories live. Discover now