დედა - ლინაა! დაბლა ჩამოდი. დაგვაგვიანდება. ლინა- მოვდივარ დეე.
დაბლა ჩავდივარ. მე და დედა წასასვლელად ვემზადებით. მე კიმ ლინა ვარ 17 წლის. მე და დედა ამერიკაში ვართ. აქ ვსწავლობ, მაგრამ დღეს კორეაში მივდივართ. ჩემ დასთან და მამასთან. ორივე ძალიან მომენატრა. ერთი სული მაქვს როდის ვნახავ.
ჩემოდნებს ვალაგებთ და ტაქსიც მოვიდა. აეროპორტისკენ დავიძარით. თვითმფრინავში ჩავჯექით. 12 საათი უნდა გვეფრინა. ფრენა დამღლელი იყო.
12 საათის შემდეგ.
დედა- ლინა გაიღვიძე ჩავედით. ლინა- რა? ჰა? რამოხდა..? დედა- ჩავფრინდით. კორეაში ვართ. ლინა- ვაშააა. დავიყვირე და ყველა მე მიყურებდა. ლინა- ბოდიში.
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
ჩვენი სახლი მდინარე ჰანსთან მდებარეობს. ძალიან მომენატრა აქაურობა. პატარა ვიყავი ,როცა კორეიდან ამერიკაში წავედი. მახსოვს რამდენი ვიტირე. როგორ არ მინდოდა წასვლა და აქაურობის დატოვება.
სახლის კარებს ვაღებთ და შიგნით შევრბივარ. მისოს ვხედავ და მთელი ძალით ვეხუტები.
მისო- მომენატრე. ლინა- მეც მომენატრე. მამა სადაა? მისო- მაღაზიაში გავიდა.
მამაც მოვიდა. ოთხივე ერთმანეთს ჩავეხუტეთ. შემდეგ მაგიდას მივუსხედით. დოდი ხანი გავიდა რაც ერთად არ გვივახშმია. ბევრი რამე გვიხსენეთ, ვიცინეთ და დასაძინებლად წავედით, რადგან ძალიან დაღლიები ვიყავით.
