თავი 2
ლინას pov:
გუშინ ჩემა დამ სახლში გამომაბუნძულა. ხოდა მეც ავდექი და დავიძინე. დედა და მამა წასულები არაინ. წერილი დატოვეს, რომ დასავენებლად მიდიოდნენ. მე და მისო მარტოები დავრჩით. როგორც წესი ერთად მარტოებს არ გვტოვებენ, რადგან ვგიჟობთ და მეზობლებს ვაწუხებთ. ჯერ კიდევ არ გუღვიძია , ალბათ ისვენებს. მე კიდე მგელივით მშია, ამოტომ მის ითახში ავდივარ და ზევიდან ვახტები.
მისო- აუჩ, მეტკინა.
ლინა- ადექი რაა. მშია.
მისო- დიდი გოგო ხარ და შენ თვითონ გაიკეთე. გაეთრიე ჩემი ოთახიდან.
ლინა- დედა და მამა არ არაინ სახლში. დასასვენებლად წავიდნენ. ადექი და გამიკეთე საჭმელი.
მისო- ვდგები ხო. მოუშორებელო ჭირო.
მისო გავაღვიძე და კმაყოფილი დაბლა ჩავედი.
მისოს pov:
ოხ ეს ბავშვი. მაინც თავისი ქნა. საბააზანოში შევდივარ.
ლინა- მისოოო. დაბლა ჩამოდიი. შენთან არიაან.
მისო- ვინაა?
ლინა - შენი შეყვარებული.
მისო- ჰა?
და კარებში მდგარი თეჰიონი დავინახე.
მისო- ლინა მოგკლავ.
ლინა- აბა შენ იცი.
იცინის და მაღლა ადის.
მისო- შემოდი თეჰიონ.
თეჰიონი- გუშინ მოსაცმელი დაგრჩა და მოგიტანე.
მისო- მადლობა.
*ჩხუკ* ისმის და უკან ვიხედებით.
ლინა- ბოდიშიი ტელეფონზე ხმის დაწევა დამავიწყდაა.
მისო- ოხ ეს ბავშვი.
თეჰიონი- საყვარელი და გყავს.
მისო- ძალიან საყვარელია. კბილებში გამოვცერი.
თეჰიონი- კარგი მე წავალ. ხვალ შევხვდებით.
ლინას pov:
ლინა- წავიდა შენი შეყვარებული?
მისო- ჩემი შეყვარებული არ არის.
ლინა- ამ ფოტოს დედას გავუგზავნი .
მისო- მოდი აქ. წაშალე ეგ ფოტო.
ლინა- არა არ წავშლი . რამეში გამოვიყენებ. ენას ვუყობ და გავრბივარ.
მეორე დღე
მისოს pov:
ჯანდაბა ისევ ვაგვიანებ. რაც შეიძლება სწრაფად ვიცმევ და დაბლა ჩავდივარ.
