როგორი უცნაუტია ცხოვრება ლონდონში.ლონდონის ხალხი.ამინდი.ყველაფერი რაც ჩვენგარშემოა უცხოა საინტერესოა ამოუცნობია.სიზმრების სამყარო.ჩემი საყვარელი ადგილი.როგრ უცნაურსდაც არუნდა ჩათვალოთ ჩემთვის სიზმრების სამყაროს არაფერი ჯობია ,ისევე როგორც ელიზაბეტისთვის. ელიზაბეტს უყვარს სიზმრების სამყარო რადგან იქ მშვიდადა არა იმას არვამბობ რო შეუძლებელია იმ ფერად სამყაროში ცუდი რაღაც არმოხდეს ეგ არაადა შესაძლებელი.ყველგან ხდება რაღაც ცუდი შეიძლება ამან დიდი ტოივილი არ მოგაყენოს მაგრამ მაინც გეწყინება სულ ოდნაც.მე და ელიზაბეტს სიზმრების სამყაროსგან განსხვავევბით გვაქვს პატარ პატარა მსგავსებები. შეიძლება ეს მსგავსებები ზოგიერთმა თქვენგანმა უმნიშვნელოდ ჩათვალოს მაგრამ პირადად ჩემთვის მნიშვნელოვანია ზედმეტადაც კი.ალბათ იკითხავთ რატომო?არვიცი ალბათ იმიტომ რომ მეც ვგრძნობდი იმ ტკივილს ადრე რასაც ელიზაბეტი განიცდის ახლა იცით რასგეტყვით არასდროს არავის ვუსურვებ იმავე ტკივილის გადატანას მშობლების და შეყვარებულის დაკარგვას.რთულია როდესაც ოჯახს კარგავ რთულია ეს ტკივილი კი მთელი ცხოვრება გაგყვება .გამოჩნდებიან ადამაინები რომლების გამოც ღირს ცხოვრება,რომლებისთვისაც ,ღირს ახალი ცხოვრების დაწყება,ახალი შანსები გეძლევა და ახალი იმედები.
მაგრამ ამ პერიოდში რთულია გამოისწორო ხასიათი.რთულია ისევ ისე იცინოდრ და ცხოვრების აზრი გქონდეს. როდესაც საყვარელ ადამიანებს კარგავ რთულია არცადო თვითმკვლელობა და რამე მსგავსი.ადვილი არარის მიწას ჩააბარო შენთვის საყვარელი ადამიანები .როდესაც ვინმე ჩემგან მიდის მე მას მიწას ვაბარებ.არა კი არ ვკლავ არამედ ჩემთვის ის მკვდარად ითვლება უკვე.ამდროს არაფერს აქცევ ყურადღებას ცდილობ განთავისუფლდე ყველაფრისგან ამიტომ მიგაჩნია თავის მოკვლა სწორი.
მოკლედ ჩემი საუბარით თავს არშეგაწყენთ და დავბრუნდეთ ისე მალიკების ოჯახში და ვნახოთ რახდება იქ💕
ზეინის ხედვით
დილის ქარი მაღვიძებს.როგორ ვერვიტან დილით გაღვიძებას.თაველბს ვისრეს და ლოგინიდან ვდგები,ფანჯარას ვკეტავ რო ელიც გუშინ ღია დამრჩენია და აბაზანაში შევდივარ,წყალს სასურვეკ ტემპერატურაზე ვაყენებ და მის ქვეშ ვდგები და ვიწყებ ფიქრს ყველაფერზე ან არაფერზე .ვიწყებ ფიქრს ელიზაბეტს მის პრობლემებზე ჩემზე ბიჭებზე და გოგონებზე.ვფიქრობ ტობიზე თუ რა ვუყო და იმ ხუკნაზე რომელიც ჩვენ ბიძაშვილია .საკმაოდ დიდი პრობლემებია და მოსაგავრებად არცერთია ადვილი და ყველა მათგანი დიდ დროსა და ენერგიას იმსახურებს.არვიცი როგორ გავევდები ამყველაფერს.და მთაცრი უნივერსიტეტი მაქვს დასამთავრებელი ამიტომ დავუთების გადმოტანა მომიწევს აქ ამ უბივერდიტეტში სადა გოგოები დადიან.დღეს ბიჭებს ველოდები სახლში .მოკლედ ფიქრებში ისე ვიყავი წადული თითქმის 2საათი ვიყავი წყლის ქვეშ და არც გამოვიდოდოუ მტვრევის ხმას რომ არ გამოვეფხიზლებინე უცებ ვიხვევ პირდახოცს ტანზე და ქვემოთ ჩავდივარ.გოგოები სახლი არარიან წასულები არიან ითახის კრებთან აიტო წერილი და ვნახე სადაც ერწერა რო საქმე გამოუვნდათ და წავიდნენ.როდესაც წვემოთ ჩავეტი მტვრევის და ტირილის ხმა შენომესმა .უცებ ვიცანი ჩემი დის ტირილის ხმა სამზატეულოში შევედი და რასვხედავ.........
ბეტი ოთახის ბოლოშია ჩამჯდარი და თავი კედელზე აქვს მიდებული იმ მხარეს აუდანაც დამზარეულოს მეორე კარებია ბაღიდან შემოსასვლელი კარები ტობიასი ძირს აგდია ზემოდან კი ჰარია შემომჯდარი და გამეტებით ურტყამს.ვერც კი გავიაზრე ისე მივედი ჰარისთან და გადავაგდე ახლა მე დავაჯრქი ტიბიას და მთელი ხალით ვურტყამდი გავიგე ბეტის ხმა რომელიც მეუბნებოდა რო მყოფნიდა მარა არ ამ ნაბიჭვარმა ჩემს დას აწყენინე მეკი ცოცხალა არდავტოვებ უეცრად ძირს ვეცემი აჰრი ტობის მაშოტებს რადგან ბიჭი გათიშულია .ბაწარი მოაქ სკალმს წევს და მასზე ამბავს ,მე კი ჩემს სისხლიან ხელს ვიბან და ბეატრისთან მივდივარ ვეხუტები და ვაწყნარებ მას უსევ ჩემს მკლავებში ეხინა
დადამმ❣️
