ირონია ცხოვრების განუყრელი ნაწილია ალბათ. არა გეფიცებით მართლა არმეგონა აქ თუ ვნახავდი მას.ჩემს სახლში. არა კი მოვრლოდი რო ოდესმე ისევ შევხვდებიდი მაგრამ არ მეგონა თუ ეს ასე მალე მოხდებოდა. ესიგი კარებში ჰარი დგას ვიღაცასთან ერთად ეს ბიჭი მეცნობა თითქოს ძაან ნაცნობია და ამავედროს ძაან უცნობი
-ელიზაბეტ? მეკითხება ჰარი რომელსაც სახეზე გაოცება და სიხარულო ერთად აესახება
-ჰარიიი-გახარებული და ამავდროულად გაოცებული შევკივლე ნაღდდ არვიცი ჰარი აქ რატომაა? მოიცა მოიცა ზეინმა თქვა რო მისი მეგობრები უნდა გაგვეცნო ნუთუ ისიც ერთ ერთი მადგანია?
—მოიცა მოიცა თქვენ ერთმანეთს საიდან იცნობთ? მეკითხება ზეინი რომელსაც ლუდი გამოეტანა თავის სასუსნავებთან ერთად
-ამმმ ჩვენ წვეულებაზე გავიცანით ერთმანეთი ვეუბნები ზეინს ისე რომ მას არც ვუყურებ მთელი ყურადღება ჰარისკენ კაქვს გადატანილი. ამასობაში მთალდ დაგვავიწყდა კარებთან მდგარი ბიჭი რომელსაც მაინც ვერ ვიხსენებ ვინა
—— კარგი რა ელიზაბეტ მალიკ ასე უნდა დამივიწყო მეუბნება კარებთან მდაგი სხეული და ნუთუ როგორ შეცვლილა რამდეჯიხანია არმინახია. უკვე დახლოებით 3წელი და 6თვეა გასული
—ლუის ვილიამს ტომლისონ ნუთუ ეს შენხარ?(ანუ წინა თავში რო ბიჭს ლუი ერქვა ეგ სხვაა მაინც რომარაგერიოთ❤️)
—დიახ დიახ მევარ.-ამაყად ამობს დ აჩემსკენ მოდის.მეც მისკენ მივდივარ ჯერ ვეხუტები მერე კი გაბრაზებული სახით ვუყურებ.
-ლუის ტომლისონ ეს გეკადრება შენ?ასე უნდა დაივიწყო შენი პატარა დაიკო?
გავრაზებული ვეუბნები რადგან ის ყოველთვის ძმასავით იყო ჩემთვის. ზეინი ლუი,ლიამი და ნაილი ბავშვობიდან ერთად მოდიან ისინი სულ პატარა დაიკოსავით მექცეოდნენ. ვინემ თუშემომხედავდა ეჩხუბებიდნე და ნუ მოკლედ რა.მაგრამ როდესაც ბიჭები სეულში წავიდნენ სასწავლებლად დიდი დრო გავიდა . დაახლოებით 4 რადგან 11კლასში იყვნენ როცა წავიდნენ ახლა კი 3კურსელები არიან .სიმართლე რომვთქვა ისინი არასდროს გამოირჩეოდნენ დიდად სწავლის სიყვარულით მაგარმ ჩვენთან სკოლაში ისინი ნომერ პირველები იყვნენ სკოლის ცუდი ბიჭები😂❤️. ნუ მოკლედ რა
—ვიცი ვიცი რო დაგივიწყე მაგარამ გთხოვ მაპატიე გიჭუნა❤️🥺-.აე ასე რომეუბნება როგორ არვაპატიო მაგარამ ცოტას გავაწვალებ.
—არა ჩემს შემოსარიგებლად იცი რაცა საჭირო .—-ვეუბნები და ისიც იმწუთში გადის სახლიდან დაახლოებით მახევარ საათში ხელში დიდი თეთრი დათუნიით და ბევრი შოკოლადით შემოდის რათქმაუნდა მეც იმწუთში მასთან მივდივარ და სახეს ვუკოცნი.
—-მადლობა ჩემო სტაფილოვ. ვეუბნები იმწუთშივე .ისიც მიღიმის და მისაღებში შედის სადაც ყველაფერი უკვე დალაგებული იყო და ბავშებიც ისხდნენ.მე ზეინს მივუჯექი მანაც არდაააყოვმა და მიმიხუტა.ეს მენატრებოდა ეს ყავლაფერი. ზეინის ჩახუტება ჩემთვის ყოველთვის საშველი იყო ეს იყო ადგილი სადაც თავს დაცულად ვგრძნობდი.მისი მოლავები ყოველთვის მშველოდნენ.
ასე ვიყავით და კინოს ვუყურებდით სანამ კარზე ზარის ხმა არგაისმა .მეც წამოვდექი და გავაღე კარები იქ კი რაავუყურე:დიდი დათუნია ისეთი რომელიც გუშინ დავწვი, (მისმა ყოფილმა როგამოუგზავნა ჩემი ჩაკვეხება😂) ერთი კალათა თეთრი ვარდებიდა წერილი. ეს ყველაფერი სახლში შემაქ ყველა მე მომშტერებია.მეკი გული ისევ ცუდს მიგრძნობს. წერილს ხელს ვკიდებდა ვხსნი შიგნით კი მხოლოდ ის ფეაზა წერია რომელიც მაშინ მითხრა როდესაც სიყვარულში გამომიტყდა. ვხედავ ზეინს რომელიც ჩემკენ მოდია მაგრამ მე ვერვრწაგირწბ არშემიძლია ადგილიდან განძრევა ის კოდის ხელიდან ბარათს მგლიჯავს და კითხულობს.
—-ელიზაბეტ მალიკ რას ნიშნავს ეს წარწერა ."გალაქტიკა არის ადგილი სადაც ჩვენ ირნი.მე და შენ ვგრძნობთ თავს ისე როგორც არასდროს და არავითან, როგორც გალაქტიკას ავსებენ ვარსკვლავები ისე მავსებ შენ მე" ხმამაღლა ამბობს ამ სიტყვებს მე კი ჩემთვის ჩუმად ვბუტბუტებ ყოველივე იმას რაც მა წეხან თქვა. ვგრძნობ თვალებში წყალს რომელსაც მალე ვეღარ შევიკავებ და უკვე ყვირილს და ტირილს ვიწყებ ვეღარ ვაზროვნებ. იქვე ვიკეცები და მივთქვა ზეინი მოდის ჩემთანდა ხელებს მხვევს მაგრად მიხუტებს და თავზე მეფერება .ახლა ისეთ მდგომარეობაში ვარ ესეც კი არმშველის არშემიძლია რეაგირების მოხდენა . მხოლოდ ვყვირი არაფერს სხვა არვაკეთებ ვყვირი და ვტირი
—-არააა ვერგიტან მეზიზღები. რატომ მე ზეინ რატომ მე? რადავუშავე ასეთი ? ეს სიტყვები მაშინ მითხრა როდესაც სიყვარულში გამომიტყდა მაშინროდესაც შეხვედრა დავიწყეთ, მაშინ როდესაც უკვე ყველაფერ გავიღებდი მისთვის , რატომ ზეინ რატომ მემართება ყოველივე მე?
ჯერ მშობლები მერე ტობი კიდე ვინუნდა დავკარგო? რატო ცდილობს წარსული რო გამახსენოს თავი ...?
ვტირი ტირილის მეტი არაფერი შემიძლია
ზეინის ხედვით
ტირის ჩემი ოატარა დაიკო ტირის გოგო
ადამიანი რომელი ერთადერთია ჩემს ცხოვრებაში. ჩემს ხელებში ტირის. ვციი უნამუსო ვარ რადგან არვიყავი მასთან როდესაც ვჭირდებიდი არვიყავი მასთან როდესაც ტირილი უნდოდა.მაგრამ ამ ყველაფერს მიზეზები აქ .რომელსაც აუცილებლად ვეტყვი ერთხელ ელიზაბეტს. არვიცი როდის მაგრამ დიდი ხნის ტირილის შემდეგ ჩაეძინა ჩემკლავებში მე კი მხოლოდ თავზე ვეფრებოდი .
ბავშვებს ვუთცარი რო დავაწვებდი და ჩამივიდოდი. მის ოთახში შევიყვანე დ ალიგინზე დავაწვინე და თავზე გადავუსვი ხელი შემდეგ კი შუბლზე ვაკოცე ისევ ისე როგრც ადრე, მის ითახს მოვავლე თვალი ოდნავ შეცვლილი ქონდა ოთახის დიზაინი წიგნებსი თაროსთან პატარა თარო ქონია გაკეთებული სადაც ფოტოები ელაგა ერთ ფოტოს მოვკიდე ხელი ჩემიდა მისი ფოტო იყო. ეს იმდროს გადაღებული სანამ წავიდოდი.მახსივს როგორ ტუროდა არუნდოდა რო წავსულიყავი .შემდეგ სხვა ფოტოები ვნახე და ოთახიდან გამოვედი ქვემოთ ჩავედი უკვე გოგონები დაწოლილიყვნენ ბიჭებს შევთავაზე რომ აქ დარჩენილიყვნენრ ადგან საკმაოდ გვიანი იყო უკვე ,სახლში კი ამდროა ვეგავუშვებდი.ისინიც ავიდნენ მეორე სართულზე მეკი სამზარეულოში შევედი წყალი დავლიე და დასაძინებლად დავწექი დავიწყე ფიქრი ყველაფერზე სა არაფეზე. მალევე ჩამეძინა.
მადლობა დიდი და ესეც მესამე თავი❤️❤️❤️იმედიმაქვს მიგეწონებათ
