မနက်မိုးလင်းတော့....
ရှောင်ကျန့်ထလိုက်သည်နှင့်နာကျင်မှုက...
တော်တော်ခံရသည်...
သူ့ကိုယ်တွင်အကုန်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးနေပြီ...
ဘေးကိုကြည့်တော့ရိပေါ်ကိုမတွေ့၍လိုက်ရှာကြည့်လိုက်သည်...
တွေ့ပါပြီ
မီးဖိုခန်းမှာ မနက်စာပြင်နေလေရဲ့....
ကိုကို....
ဗျာ...ကလေးနိုးနေပြီလား...
ကိုကို ့ကိုခေါ်တာမဟုတ်ဘူး...
ကိုကို လာချီမှာပေါ့....
ကလေးက ကိုကိုပြန်သွားပြီထင်နေတာ...
မပြန်ပါဘူး...
ကိုကို့ကလေးလေးကဒီမှာရှိနတောကျို...
လာနို့လေးသောက်လိုက်...
ကလေးမှနို့မကြိုက်တာ...
ကလေးအားနည်းနေမှာစိုးလို့ပါ....
ကလေးကိုဒီနေ့ကျောင်းခွင့်တိုင်ပေးထားတယ်....
ကိုကို ကရော...
ကိုကိုကကလေးနားမှာကပ်နေမှာလေ...
တင်းတောင်...တင်းတောင်...
ဘယ်သူပါလိမ့်....
ကိုယ် သွားဖွင့်လိုက်မယ်...
တံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့်...
ဟေ့ကောင်..
ရှောင်ကျန့်...
မင်းဒီမှာရှိတာငါသိတယ်နော်...
ဟာကွာ...
ကျန်းချန် ရာမင်းဘာဖြစ်လာတာလဲ...?
ဦးကမင်းကိုစိတ်မချလို့လိုက်လာခိုင်းတာ...
ညကတော့လိုက်မရှာဘဲ...
ညကငါကလပ်သွားနေလို့ပါကွာ...
လာပြန်ရအောင်...
ကျန်းချန် ရှောင်ကျန့်လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်သည်...
ဖြန်း...
ရိပေါ်ကျန်းချန်လက်ကိုရိုက်လိုက်ပြီးရှောင်ကျန့်ကိုပွေ့ချီလိုက်သည်....
ကလေးနေမကောင်းဘူး...
မနက်ဖြန် မှပြန်ပို့မယ်ပြောလိုက်...
မနေ့ကတောင်အကောင်းကြီးကို...
ညကမှဖြစ်တာ...
မဟုတ်မှလွဲရော...
မင်းတို့တွေ...ညက...
