ႏို ့ႏွစ္ေရာင္ ပုလဲလံုးေလးမ်ား ကို ညီတန္းစြာ သြယ္ကာ
ကာရံထားသည္၏ ဟိုမွာဘက္တြင္ အ႐ွင့္, ကို ဝမ့္က်ီး
႐ွာေတြ ့လိမ့္မည္။
ခံု, အနည္းငယ္ ျမင့္ေသာ ဖိနပ္ေလး, ေၾကာင့္
လံုျခံဳၿငိမ္သက္ေလ့႐ွိခဲ့ေသာ ၾကင္ယာေတာ္ေလး ၏
ေျခလွမ္းသံ က စည္းခ်က္, ခပ္တိုးတိုး ကို
ျဖည္းျဖည္း, လိုက္ေနလ်က္။
"ကိုကို..."
အခြင့္, ကို ေတာင္းၿပီးမွသာ ပုလဲစီ, အကာအရံ ကို
ဝမ့္က်ီး ဖယ္ပါမည္ေလ။
သို ့ရာတြင္ ႏွလံုး, နာခံခ်င္စဖြယ္ အသံ က အတြင္းမွ
တုန္ ့ျပန္မလာ။
အသံ, ကို ျမႇင့္, သည္ ဆိုရံု ျမႇင့္ၿပီး ဒုတိယ, အႀကိမ္
အခြင့္, ကို ေတာင္းလိုက္၏။
"ကိုကို...ေလးငယ္, ရယ္ပါ"
ပုလဲႏွစ္တို ့ဆီးတားရာ, ေနရာ မွာ တိတ္ဆိတ္ေနဆဲ။
ၾကင္ယာေတာ္ အ႐ွင္ ၏ သန္ ့စင္ဝင္းမြတ္ေသာ
လက္ေခ်ာင္းသြယ္, တို ့သည္ ပုလဲ, ခန္းဆီး ကို
အသာ, တြန္းတိုက္ဖယ္႐ွားလိုက္ေတာ့၏။
စိုးထိတ္ရခက္, ျပံဳးရယ္ရခက္ ျဖင့္ ဝမ့္က်ီး,
ရပ္တန္ ့သြားသည္။
"ကိုကို..."
လက္ေကာက္ဝတ္, တေနရာ မွ သည္ ခုန္ေနေသာရင္, ၏
ရင္းရင္းနင့္နင့္, ျမတ္ႏိုးမႈ အဟုန္ ကို လိႈက္ကာ, လိႈက္ကာ
ခံစားေနရသည္။
သကၠတအ႐ွင္...! အခ်ိန္ကာလ, ၏ လည္ပတ္ျခင္း
ကို အခိုက္အတန္ ့အနားေပးေတာ္မူပါ!
အမွတ္မဲ့စြာ ဖြင့္ဟ, လိုက္မိေသာ ေခၚသံညႇင္း သည္
သူ ႏိုးေစဖို ့မရည္ရြယ္ေၾကာင္း ဝမ့္က်ီး သစၥာရည္ဝံ့ပါ၏။
စာအုပ္, မထူမပါးေလး တအုပ္ ကို လက္ထဲမွာ
ကိုင္ထားပါေသးသည္။
ထို စာအုပ္ငယ္ေလး လြတ္မက်ခဲ့ျခင္း ကိုေတာ့ ဝမ့္က်ီး
အံ့ဩမိသည္။
မ်က္ခြံ တို ့က ေစ့ေစ့ ပိတ္ေနလ်က္ ~ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလး
သည္လည္း တင္းတင္းေစ့ ေနလ်က္ ~
လက္တဖက္, သည္ ေက်ာက္စိမ္းသလြန္, ကို
အမွီထားလ်က္ ~
ိထို လူသား ၏ အိပ္စက္ျခင္း သည္ ႐ိုး႐ွင္းစြာ
အျပစ္မထင္ရက္ေလျခင္း ~
YOU ARE READING
Legend Of Love
Ficción históricaယုယငံုေထြးအပ္ေသာ ခ်စ္ျခင္း, စိတ္ကူးယဥ္နန္းေတာ္, ၏ ဆိုစကား ႏွင့္ ေဆာင္းဦးေလေျပ၏ ႏူးညံ့ျခင္း, တို႔ မႊမ္းထံုေသာ ဆင္စြယ္နန္းေတာ္ထက္က, ျမတ္ႏိုးသိမ္ေမြ ့ျခင္း ဒ႑ာရီ Non-RPF Zawgyi + Unicode (Extreme tenderness and adoration) *Fanfiction for The Untame...
