Under the Full Moon Light

1

Patay sinding mga ilaw.

Makukulay na kolorete.

Malakas na tugtugin.

"Sa VIP 7 'to, Tin."

Inabot niya ang tray kung saan nakalagay ang mga alak.

Suot ang maninipis at maiiksing saplot, makulay na kolorete at nakakainganyong ngiti.

"Here's your drinks, sir." nilapag niya nang paisa-isa at may pag-iingat ang mga alak. "Anything else?"

Malagkit na tingin ang iginawad ng lalaki sa kanyang mukha pababa sa katawan, na agad nabigay sa kanya ng takot at pangamba.

"K-kung wala na po, enjoy your drinks po." tinalikuran ng dalaga ang mga lalaki at buong sikap na kinipkip ang takot.

Ngunit biglang winaglit ang kanyang palapusuhan na agad na nagpatigil sa sa dalaga at pagkabalik ng kanyang atensyon sa mga tao sa lamesa.

Nakakatakot.

Mga nakangising labi at nanlilisik na mata.

Agad niyang binawi ang kanyang kamay at pinilit na pinapanatili ang pagkakatayo.

"M-may k-kailangan pa po ba kayo?"

Ano mang sikap n'ya na 'di matakot ay 'di n'ya magawa.

Halos sabay-sabay silang tumawa na lalong nagpaputla sa kanya at nagpabilis ng tibok ng kanyang puso.

"K-kung wala na po ay lalabas na ako."

"Teka lang naman miss."

Napaatras siya pero 'di rin nakalayo dahil sa pagwaglit ulit sa kanyang braso. Pero sa pagkakataong ito ay mas may lakas, mas mahigpit.

Nabalot ulit ng nakakapanindig balahibong mga tawa ang silid.

"Samahan mo naman kami dito."

"'D-di po pwede sir, may trabaho po ako. K-kung gusto niyo po ay may papupuntahin akong iba para po masamahan kayo."

"'Di ka ba nakakaintindi ha!?" tinuktok ng daliri ang ulo dalaga. "Ikaw nga ang gusto kong sumama sa amin dito."

Ang isang kamay niya ay lumapat sa kanyang baywang na nagbigay ng kilabot at takot.

Pakiusap 'wag

"Waitress lang po ako dito, sir." Pilit niyang na kinakalas ang kamay na pumapalupot sa kanyang katawan.

"Magkano ka ba?" 'yan ang tanong na ayaw-ayaw niyang maririnig, dahil alam niyang matapos ng mga katagang ito ay may dalawang maaring mawala sa kanya.

Trabaho o dangal.

Alam niya na maaari itong maging dahilan na pagkakatanggal niya tulad sa dati niyang trabaho.

"W-waitress lang talaga ako dito sir, tatawag na lang po ako ng iba." halata ang takot at panginginig ng boses ng dalaga.

A sudden booming evil laughter resonated to the enclosed room. Four men in their mid-forties, comfortable couch, set of drinks, and a modern karaoke set-up.

"'Yan ang gusto ko medyo pakipot." hinaltak siya ng lalaki, dahil sa lakas ay bugmasak siya sa katawan nito.

Pilit niya mang kumawala ulit ay napakahigpit na ng kapit nito, wari'y niyayakap siya at hinahaplos ang kayang likuran.

Pumipiglas ang dalaga ang humihingi ng tulong ngunit kada makawala na siya ay tutulong ang ibang kasama ng lalaki upang 'di siya tuluyang makawala.

"Tulong po! Tulong!" desperadong sigaw niya. Ngunit alam niya na maaring walang dumating na tulong.

Maingay sa labas at masyadong abala ang lahat.

Walang nakakarinig.

Walang may pakialam.

Walang tutulong.

Wala!

Pinilit siya inihiga ng mga lalaki sa sahig. Ramdam niya ang nakakapangilabot na haplos ng mga mgagaspang na kamay nito sa kanyang makinis na katawan.

"Tulong!" may halong pag-iyak at desperadong tawag niya. Sa pag-asang baka may makarinig sa kanya.

Malakas na bumukas ang pintuan na agad na nagpatigil sa tawa ng mga lalaki at pilit na nilingon ito ni Tin.

Pamilyar na tindig ang nakita niya.

Adrian!

"Brad! Doon ka! Kami kami la---"

Hindi na natapos ang sinasabi ng lalaki nang agad siyang sinalubong ng kamao ni Adrian. Dahilan kung bakit agad na binitawan ng tatlo pang lalaki ang dalaga at hinarap ang lalaking sumuntok sa kasama.

Sa kabila ng sabay-sabay na pag-atake ng mga ito ay 'di sila umubra sa bilis ng binata.

He has the vigor that put him on advantage. The masculine broad body enhanced by everyday and torturous workout. Anyone could point that out.

Umupo ang dalaga sa sahig ngunit bakas pa rin ang takot sa insidente.

"ANO BANG GINAGAWA MO?"

She can't blame him, he advised her so many times not to attend the VIP rooms alone. But she didn't want to be a burden to anyone, kaya naman kasi iyon gawin ng iba, so why can't she?

She just thought that previous incidents were just all in the past, she couldn't believe that every time she tried not to be a pain in the ass lead her to more serious problems.

"S-sorry."

He looked at her with his fiery eyes that until now she couldn't decipher.

Is it fear, care? She didn't know.

"Bumalik ka na lang sa kitchen, I'll relieve your post na lang. Pero bago 'yon magpalit ka muna sa locker."

Tumango siya ng paulit-ulit without really thinking of what he meant. She's just so thankful that he saved her once again.

They became friends years ago, even before he worked on that resto bar. She knew him for years and built a really good friendship. She knew how thankful she was to Adrian for he was always there to rescue her in critical moments, and that almost seems magical, a real knight in shining armor.

She found her way to the locker and found herself more covered and comfortable since she will be in the kitchen.

Adrian is a friend of the owner that made him as acting manager of the bar. The only man she was comfortable with.

"Tin, 'bat nandito ka?" Sally, one of the girls she grew fond of. "Don't tell me may nangyari na naman?!" she worriedly asked.

It silenced her, she knew pretty well Sally was worried but she also knew that everyone who heard will judge her for being hard-headed and slut, as they used to.

She just gave Sally a weary smile, her friend rubbed her back to at least comfort her as she tried so hard not to cry.

But she sensed that someone was peeking at their moments and she tried to look for it.

Tin found a pair of pitch-black eyes staring at them with unknown intention and level of emotion. But there's one that creeps in her system.

Fear.