თავი მეექვსე❤️🌸

152 17 13
                                    

მარის პოვ: უკან რომ გავიხედე მომღიმარი ჯიმინი დავინახე რომელიც  მკვლელი მზერით მიყურებდა და კიდევ გაურკვევლობაში ვიყავი თუ რატომ იქცეოდა ასე მე ხომ პირველად ვნახე არა მანამდეც მინახავს ყოველდღე ვნახულობდი ოღონს ტელეფონში მარა მას პირისპირ პირველად შევხვდი ისიც პირველად შემხვდა და ვერ  ვგებულობდი თუ რატო იქცეოდა ასე სანამ არ მითხრა

ჯიმინი: შენთვის არავის უთქვამს რომ  საოცრად მიმზიდველი ხარ ?
მე : ...
ჯიმინი: ძალიან მორცხვი ყოფილხარ პატარავ

პატარავ ? პატარავო? მაიცა ამათ ახლა პატარა დამიძახა? ახლა აქვე გული წამივა
მე: მგონი ჯობია წავიდე
ჯიმინი:რაიყო არ მოგწონვარ ?
ამ დროს კი ნინუცას ხმა ისმოდა როგორ მეძებდა  გამწარებული კიდევ კაი თორე ამას თავს ვერ დავაღწევდი
მე:უნდა წავიდე მეძებენ
ჯიმინი:კარგი მაგრამ ამით არ დასრულებულა !
მე უსიტყვოდ გამოვედი იქიდან  გაოგნებული სახე მქონდა

ნინუცა: რაიყო  რატომ ხარ აწითლებული? რამე მოხდა?
მე: სახლში მივიდეთ და მოგიყვებით
ნინუცა: კარგი კარგი გველოდებიან გარეთ  გავიდეთ ტაქსიც გველოდება

სახლში როდესაც მივედით  ეგრევე დივანზე გადავეშვი რადგან დამეძინა მაგრამ თავიდან  ჯიმინის საქციელი არ ამოდიოდა არადა არ მასვენებდა შემდეგ კი ნინუცა შემოვიდა და მითხრა ქვევით ჩამოვსულიყავი და მეჭამა მეც დავთანხმდი თმა ავიწიე და ქვევით ჩავედი შუა ჭამის დროს კი ნინუცამ დაიწყო ლაპარაკი

ნინუცა: აბა რა მოხდა იმ შენობაში რომ ეგრე გაწითლებული იყავი ?
ამაზე ჩემი ულუფა გადამცდა და ლამის დავიხვრჩვი
ანამარია: ხო მართლა რატო აგვიანებდი რომ გამოხვედი ისეთი სახე გქონდა ასე მეგონა მოჩვენება დაინახე
კესო: არ აპირებ მოყოლას?
მე:იქნება ჯერ გვეჭამა და მერე მომეყოლა ?
ისინი დავითანხმე როდესაც ჭამას მოვრჩით სამზარეულო მივალაგეთ და მისაღებისკენ გადავინაცვლეთ

კორეაზე მეოცნებე გოგონა ❤️🌸Where stories live. Discover now