კორეაზე მეოცნებე გოგონა ❤️🌸

თავი მეშვიდე ❤️😈

მეღვიძება ერთ ბნელ ოთახში  ჩემს გარდა კიდევ ანამარია და კესო ზიან  მე აქეთ იქით ვიხედები იქ მხოლოდ ჩვენ ვიყავით ძალიან მეშინოდა რადგან სიბნელის შიში მაქ და ისტერიკები მეწყება ვყვიროდი არავის ესმოდა ჩემა ყვირილმა კი ანამარია და კესო გამოაღვიძა ისინიც ჩემსავით გაკვირვებულები იყვნენ და აქეთ იქით იყურებოდნენ ოთახში მხოლოდ პატარა ფანჯრის სინათლე აღწევდა ისინიც ყვიროდნენ და ამ დროს კარი იღება და 2 მაღალი შავებში ჩაცმული კაცი შემოდის

უცნობები( ვგულისხმობ იმ შავებში ჩაცმულ ტიპებს )

უცბობი1: ოხ რა ხმაურიანები ყოფილხართ მაგრამ არაუშავს მალე მორჯულდებით
მე: რა გინდათ ? ვინხართ ? რას გვერჩით?
უცნობი2 : აჰჰ ღმერთო რამდენ კითხვას სვამს მგონი უნდა დაისაჯოს

მე გაკვირვებული აქეთ იქით ვიყურებოდი
უცნობი1 : ჯერ ადრეა მაგისთვის დრო ჯერ კიდევ ბევრია

აი მაშინ მარტყავს თავში რომ ნინუცა ჩვენთან ერთად არ არის ნერვიულობას ვიწყებ იქნებ რამე დაუშავეს ?

მე: ჩვენი კიდევ ერთი მეგობარი სად არის სად წაიყვანეთ ?!
უცნობი2 : აჰჰ ის გაიქცა მაგრამ არაუშავს ვიპოვნით მასზე ნუ იღელვებთ

კესო: თქვე ნაბიჭვრებო გაგვიშვით ყვირილს იწყებს
უცნობი2 : ნაბიჭვრებო? მგონი ვიღაცა ნაადრევად უნდა დაისაჯოს აბა წამოდიი  და ხელებს და ფეხებს უხსნის და სხვა ოთახში გაყავს  კესო კი ბოლო ხმაზე ყვირის

უცნობი1 : აბა თქვენც ხომ არ გინდათ დაისაჯოთ ? ამიტომ ჭკვიანად იჯექით აქ არ გაინძრეთ !!

ანამარია: შენ ვერაფერს გვიბრძანებ ნაბიჭვარო!! გაიგეე!!

უცნობი1 : აჰჰჰ ძალიან მაბრაზებ!! ხომ შეგიძლია შენი მეგობარივით წყნარად იყო ?! ჩემსკენ მოდის ხელს კი სახეზე მისმევს

მე: მოაშორე შენი ბინძური ხელებიი!!!
უცნობი1:რომ არა!
უცებ ფეხს ვითავისუფლებ და პირდაპირ ფეხებ შუა ვარტყავ ის კი იკეცება