When The Star Shine Again (On-Hold)

Prologue

I startled because my phone just ring so loud. I pick it up and answer the call. "Oh?"

"Jusko! Saan mo nakuha yang 'Oh?'! Hindi na ba uso ang hello sayo? O kaya 'yeoboseo?'. Aish!" sagot ni Aira sa kabilang linya ng telepono.

Ano ba kasing problema nito't tawag ng tawag? Natatakot na nga ako mag-isa dito sa office na to. Nagmememorize ako ng lines para sa upcoming movie.

"Oh?" tanong ko ulit.

I bet she put her palm in her face. I just heard a slap-like sound.

"My gosh, sis ikaw pa ba yan?! Kain tayo sa labas nila David?! I'll text you the details.!" She said and ended the call. I just received a sms from her. Bilis magtype. Pero kapag may usapan ang mabagal kumilos.

"Ms. Vhem...?" a voice of a girl talked outside the office. She knocked the door three times.

"Come in!" she immediately open the door and sit in the couch. She smiled at me. I just smiled back to her. I'm not rude no... Hindi ko ugaling mang-snob ng tao.

"Sera, just call me Vhem. Nakakailang kaya."

She awkwardly smiled and nod.

"Mi- este Vhem, Mr. Yu wants to meet with you." she said and smiled.

Natigilan ako nang marinig ko ang apilyedo niya. Hindi naman sa siya ang makikipagmeet pero yung papa niya. His dad wants to meet me.

For what reason? Unti-unting nagflashback sa utak ko ang nangyari sa aming dalawa. Masakit iyon na alaala pero hindi ko na maiiwasan iyon dahil nangyari na at naaalala ko pa.

Masakit pa rin naman. Pero gusto kong kalimutan lahat.

"-a-and Spencer will be here in 25 minutes."

I just smiled to her and nodded. Umalis na siya ng office kaya kinuha ko sa drawer ang phone ko. It's already 9 pm. I'm still here, dapat ngayon ay nasa bahay na ako para matulog pero hanggang ngayon nadito pa rin ako.

I put back the phone and stand up, walk towards the veranda. Gusto kong makalanghap ng sariwang hangin ngayong gabi. Gusto kong kalimutan lahat ng mga masasamang bagay na dumating sa buhay ko simula pagkabata. Huminga ako ng malalim.

Tinanaw ko ang kalsadang tahimik. May mga nakaparking na motor at ilang sasakyan sa gilid ng kalsada. Tanging street lights lang ang nagbibigay liwanag sa kalsadang ito. May ilang dumadaan din na mga tao. A familiar vehicle caught my attention. Itim iyon at mukhang bago. Mukhang ingat na ingat ang may-ari siguro nito.

I let a deep sigh.

Tinutukan ko lang iyon. Hindi ko alam kung saan ko nakita iyon. Basta pamilyar.

Bigla na lang may pumreno ng dalawang beses. Nakita kong si Spencer pala iyon, tinanggal niya ang helmet saka tumingin sa akin. Ngumiti siya kaya kumaway ako para makita niya ako.

"Wait!"

Nakarating agad si Spencer kaya sinalubong ko siya ng yakap. Nakakamiss tong dispencer nato. He caressed my hair and smiled.

Bigla ko siyang hinampas sa balikat. Nagtataka naman siyang tumingin sa akin. "What was that?" he said, confused.

"Buset ka, ilang taon kang hindi nagpakita! Akala ko sa facebook lang uso ang ghosting, pati ikaw nakikisabay!"

"Nagtatampo ka lang eh. Wag ka na magalit...." he said and chuckled.

itzwanderful