Atsumu ve Osamu sessiz sokakta okullarına doğru ilerliyorlardı. Sabahın erken saatleriydi. Dün akşam fazla yağmur yağmıştı, yerler hala ıslaktı da.
Okula girdikleri anda her zaman olduğundan daha gürültülü olduğunu fark etmeleri zor değildi. Birbirlerine baktıktan sonra etrafı dinlediler.
"Yeni kız mı? Şimdi mi geliyormuş? Dönem ortasında?"
"Yeni kız mı?" dedi Atsumu yüzüne sinsice olan gülümsemelerinden birini koyarak. Osamu'ya döndü. Osamu omuz silkti. Ardından koridorda görüldü. Osamu kalbinin daha hızlı attığını hissetti. Uzun kahverengi saçları beline kadar geliyordu, saçlarının yumuşak olduğu ellenmeden hissedilebiliyor ve görülüyordu, koyu mavi gözleri, ince beli, kısa boyuyla tatlı ve güzeldi.
"Siktir."
Atsumu hızlı bir şekilde kafasını ikizine çevirdi.
"O çok güzel."
Herkese gülümsüyor el sallıyordu. Büyüye iyice kapılmış Osamu'yu Atsumu omuzlarından tutarak salladı. Ama Osamu gözlerini ayırmadı bile. Zilin çalmasıyla Osamu'yu sınıfa sürükledi Atsumu.
Sıralarına oturup kitaplarını çıkarmaya başladılar.
"O gerçekten çok güzel." sürekli tekrarladı Osamu.
"Sakin ol. Kimse karşı çıkmadı."
"Sanırım ona aşık oldum."
"Ne?"
Osamu ikizine döndü.
"Sen? Ona aşıksın?"
"Olamaz mıyım?"
"Sadece ilk görüşte aşka inanmayan biri olduğun için diyorum."
"Demek ki gerçekten varmış." dedi Osamu iyice uzaklara dalarak.
"Acaba hangi sınıfta? İsmi ne sence?"
"Ne bileyim?"
Atsumu, Osamu'nun hayatı boyunca hep yanındaydı. Ama ilk defa böyle gülümsediğini görüyordu.
--- --- ---
Atsumu ve Osamu ellerinde tepsileri ile yemekhanede ilerliyorlardı. Buldukları uzun masanın sonuna karşılıklı oturdular.
"Suna nerede?"
"Piç iki kere öksürdü ya, sabah akşam uyumak için gidip rapor aldı hemen."
Osamu anladığını belli edecek bir ifade ile kaşlarını kaldırdı. Yan sıradan, birkaç masa ötede olan kızla göz göze geldi. Kalbi deli gibi çarpıyordu. Atsumu neye baktığına bakmak için arkasını dönecekti.
"Sakın bakma." dedi kendi gözlerini de ayırarak. Zaten çok geçmeden kız yanlarına geldi. Osamu'nun yanına oturdu.
"Merhaba. Umarım rahatsız etmiyorumdur. Okula yeni nakledildim." dedi kibar ve hoş bir gülümseme ile. 'Şimdi olmaz. Bayılamazsın. Bayılamazsın. Sakin ol. Doğal davran.' Kıza döndüğünde daha da kızardığını hissettiği için geri önüne döndü. 'Bu çok aptalcaydı.' Atsumu tuhaf havayı dağıtmak için sohbete katıldı.
"İsmin ne?"
"Hakamada Harumi. Sizlerin?"
"Ben Miya Atsumu."
"Ben de Miya Osamu." dedi Osamu. Bunları bile diyebildiği için rahatlamıştı.
"Böyle resmi konuşmana gerek yok."
"Şey peki." dedi bakışlarını aşağı çevirerek. Osamu bu halinden öleceğini düşündü. 'Çok tatlı. Sanırım öleceğim.'
"Kaçıncı sınıfsın?" dedi Osamu aniden. Hala konuşmaya devam edebildiği için mutluydu.
"2. sınıfım."
"Biz 3. sınıfız." dedi Atsumu gülümsemesini büyüterek.
"O zaman size senpai demem gerek." dedi. Osamu ona senpai deyişini düşündü. Bu ona daha da sıcak basmasını sağlamıştı. Ceketini çıkardı. Atsumu tepsisini eline aldı. Osamu onun gideceğini anladı. Daha fazla konuşmak istiyordu ama tek başına kalırsa nasıl aptallıklar yapacağını bilmiyordu. Bu yüzden o da kalktı.
"Görüşürüz Osamu-senpai."
"G-Görüşürüz."
"Görüşürüz Atsumu-senpai." diye arkasından bağırdı Hakamada. Atsumu arkasını dönüp el salladı. Osamu ona yetiştikten sonra beraber ilerlediler.
"Bakıyorum sıcak basmış."
"Kes sesini."
--- --- ---
Herkes okuldan çıkarken Osamu ve Atsumu voleybol sahasına ilerliyordu.
Hakamada ile karşılaştılar.
"Okul saati bitti."
"Voleybol takımındayız."
"Oh, iyi eğlenceler ve iyi çalışmalar o zaman."
"Teşekkürler."
"Teşekkürler."
İçeri girdiklerinde Kita çoktan ısınmaya başlamıştı. Ona katıldıktan sonra hafiften çalışmaya başladılar.
Osamu sürekli topları kaçırıyordu, kendi kendine oynasa bile.
"Osamu! Düzgünce oynasana!" diye bağırmaya başladı Atsumu.
"Sen kendi işine bak."
"Ben oldukça düzgün oynuyorum!"
"Yine başladılar." dedi Aran.
"Sakin olun." dedi Kita ifadesini koruyarak.
"Atsumu, Osamu'yu rahat bırak. Osamu, dikkatini toplar mısın?"
İkisi de başlarını salladılar.
"Evlilik hayalleri kurarken nasıl dikkatini toplasın?"
"Ne?"
"Okula yeni gelen kıza aşık."
Osamu parmaklarıyla oynamaya başladı.
"O çok hoş."
"Bu oldukça normal bir durum Atsumu." dedi Michinari.
Atsumu kollarını bağladı. Bir süre öyle bekledikten sonra arkasını dönüp uzağa giden topları topladı.
"Her zamanki mızıkçılığı. Önemli bir şey değil." dedi Osamu omuz silkerek.
Saat ilerledikten sonra toparlandılar. Atsumu ve Osamu boş sokaklarda eve ilerliyorlardı.
"Hakamada Harumi. Çok hoş bir isim. Ayrıca çok tatlı ve nazik." dedi Osamu heyecanlı bir şekilde. Atsumu sessiz kaldı. İkizine, sırılsıklam sevdiği kızı sevdiğini nasıl söyleyebilirdi?
