Shadow Academy

Rozdział 2

Crystal

-Co to jest za szkoła? - zapytałam zastanawiając się o co z tym ,,cieniem" chodzi.

-Mamy zgrywać kogoś cienie, szpiegować?- zapytała Amadea ze skrzywioną miną.

-Zapraszam do mojego gabinetu, tam wszystko wam powiem. Will zaniesie wasze bagaże do pokoju- powiedziała i zaczęła wchodzić po schodach. Ja z Amadeą spojrzałyśmy na siebie nie rozumiejąc o co chodzi i poszłyśmy za dyrektorką do jej gabinetu.

W środku szkoła była również niesamowita jak i na zewnątrz. Gdy weszłyśmy do środka zobaczyłyśmy dwie pary dużych, marmurowych schodów, rozchodzące się jedna w prawo druga w lewo, na których była położona czerwona wykładzina. Ściany były wykonane z czerwonej, starej cegły, a sufit był wysoki, zdobiony freskami.

Kątem oka widziałam Amadeę, która chyba oniemiała z zachwytu. Poczułam się, jakbym była w jakimś zamku jak księżniczka, niż uczennica jakiejś szkoły. Coraz bardziej nie mogłam uwierzyć w to, co nam się przytrafiło. Jeszcze kilka godzin temu mieszkałyśmy w jakiejś dziurze z jędzowatymi opiekunkami, które nienawidziły nas i wszystkiego, co miało związek z ich pracą. Myślałam, że wyślą nas do jakiejś zwyczajnej szkoły z internatem, w której będziemy spały ze szczurami, albo że będziemy w innym domu dziecka lub u jakiejś rodziny zastępczej, lecz czegoś takiego totalnie się nie spodziewałam. Weszłyśmy po schodach i skręciłyśmy w prawo wchodząc do gabinetu.

Pani Olsen usiadła na swoim fotelu i wskazała nam na dwa stojące przed jej biurkiem fotele.

-Nasza akademia ma was przygotować obrony oraz ataku. Po tym jak was odpowiednio wyszkolimy, będziecie otrzymywać zadania związane z różnymi grupami przestępczymi. Czyli jak Amadea dobrze wydedukowała, czasem będziecie musieli być jak ich cienie.

-Co? Jakie grupy przestępcze? Ja nie zamierzałam zostać policjantką - powiedziała moja siostra, na co prychnęłam pod nosem.

-Może Pani nas pomyliła z jakimiś innymi uczniami. My nie składałyśmy podań do szkoły ani nie mamy żadnych umiejętności związanych z tym. Jesteśmy dziećmi z domu dziecka, na żadne zajecia nie chodziły...

-Dobrze dziewczyny, już wam mówię , jak tu się znalazłyście, po co tu jesteście. - przerwała mi pani Olson. - Zapewniam was, że z nikim was nie pomyliliśmy. Znam się z dyrektorką domu dziecka, w którym byłyście. Dwójka uczniów odeszła z naszej szkoły, więc postanowiliśmy was zwerbować , dlatego też zjawiłyście się podczas roku szkolnego. Dlaczego wy? - wstała ze swojego fotela i zaczęła chodzić po swoim gabinecie. - Wysłaliśmy odpowiednich ludzi, po to, żeby obserwowała was oraz waszych znajomych, aby wybrać dwójkę osób, które mają charakter, potencjał, inteligencję, predyspozycje sportowe, zawziętość oraz bystrość - pani Everly wzięła białą, cienką teczkę z regału i usiadła znów przy biurku. - Wy to macie. Idealnie się uzupełniacie. To widać po was. A w naszej akademii potrzebujemy takich osób jak wy. - Miałam sto myśli na raz, nie wiedziałam nawet co powiedzieć. Spojrzałam na Amadeę i raczej miała podobnie. - W tej teczce mam ważne potrzebne o was informacje. Również dzienne sprawozdania waszych opiekunek. - Amadea w tym momencie zrobiła się cała czerwona na twarzy. Co jak co ale za miłych rzeczy to tam na pewno nie ma. - Nie ukrywam, że nieźle was obsmarowały, ale spokojnie, to jest nawet na wasz plus. Wymykanie Amadei z drugiego piętra by zrobić sobie czerwone ombre też - w tym momencie nie wytrzymałam i wybuchłam śmiechem, a Dea tylko jeszcze bardziej się zburaczała. Pani Everly spojrzała na mnie z lekkim uśmiechem na twarzy, tak samo jak na siostrę.

-Czyli to dobrze, że nie miałyśmy dobrych opinii? - zapytałam.

-To świadczy o waszej zawziętości. Amadea pokazała swoje zdolności skacząc po drzewach z drugiego piętra i lekceważąc uwagi opiekunek, a ty Crystal zawsze musiałaś wymyśleć dobrą taktykę, aby Amadei się nie oberwało. Gimnastyka też jest twoim konikiem Crystal, co zwróciło naszą uwagę.