Sentiens Daemonium [ ZAWIESZONE ]

Prolog

Spośród wszys­tkich wy­myślo­nych przez czlo­wieka spo­sobów za­dawa­nia bólu so­bie sa­memu naj­gor­szym jest Miłość. Cier­pi­my zaw­sze dla ko­goś, kto nas nie kocha, kto nas porzu­cił, dla ko­goś, kto nie chce nas opuścić [...]

Kazała mu zostać.....

Został...

   Zawsze robił co chciała, ponieważ to ona mu wszystko dała. Sprawiła, że rzeczy niemożliwe były na wyciągnięcie ręki. Dzięki niej pokochał i przez to stał się odmieńcem. Lecz nie przeszkadzało mu to. Dla swojej Pani byłby w stanie poświęcić wszystko.

   Nie wiedział kiedy wróci, kazała mu zostać, więc to uczynił. Nigdy nie tęsknił za swoim prawdziwym domem, dzięki niej nie czuł się piekielną istotą. Wolał być tu, przy niej. Tu, gdzie wszystko go ciekawiło i fascynowało... W lepszym uniwersum.

   Usłyszał śmiech i wystrzał, chciał biec i mimo jej woli złamać zakaz. Ale drzwi były zamknięte. Upadł na podłogę. Czuł ogromną pustkę, jakby ktoś wyrwał mu serce, tak jakby stracił część siebie. Nie miał pojęcia dlaczego tak się dzieje. Stracił przytomność, jak śmiertelnik.... Potem ocknął się w kałuży czegoś błękitnawego. Czyżby? Niemożliwe, że z piersi ciekła mu błękitna krew. Wstał i oparł się o półkę, która się zachwiała i zaczęła przewracać. Spróbował to powstrzymać i wszystko byłoby dobrze gdyby nie wylał na siebie czegoś, co sprawiło, że na dłoni pojawił mu się lepki znak. Pomyślał że to zupełnie jak runy....

________________

Historia przeniesiona z mojego bloga. Będzie fajnie bo to DA. Kto nie lubi Nocnych Łowców ? ;)